Հունիսի մեկն այն հաշված օրերից մեկն է, երբ Աբովյանում աշխուժություն կա, ամբողջ քաղաքում կտեսնեք երեխաների իրենց ծնողների հետ, իսկ քաղաքի հրապարակում իրար են խառնվում երեխաների ուրախ տրամադրությունը, ծնողների երջանիկ ժպիտները:
Այս տարի, ինչպես միշտ, ես կրկին շտապում էի քաղաքի հրապարակ, բայց այս տարի ոչ թե պարզապես իբրև երեխա, այլ Աբովյանի սկաուտների միավորման սկաուտ: Մի խումբ երեխաներ հավաքվել էին սկաուտական միավորման շուրջ, հետաքրքրվում էին նրանց ծավալած գործունեությամբ: Երեխաներին զարմացնում էին այն հետաքրքիր խաղերը, որոնք կազմակերպվում էին իրենց համար: Իսկ ծնողները ուրախանում էին, որ դեռ կա մի կառույց, որը կրթում է երեխաներին և դարձնում նրանց օրը հետաքրքիր:
Սկաուտական միավորումը երեխաների օրը դարձրեց հետաքրքիր ու գիտելիքներով լի: Նրանք սովորեցին, թե ինչպես վրան տեղադրել, խաղացին մի շարք հետաքրքիր ու հայկական հին խաղեր, ձեռք բերեցին գիտելիքներ սկաուտության մասին: Եվ երեխաներից շատերի մեջ առաջացավ ցանկություն համալրելու սկաուտների շարքերը: