Իմ գյուղում՝ Անգեղակոթում, շատ տարածված երևույթ է աշխատավարձ չտալը: Մեզ մոտ տղամարդիկ հիմնականում աշխատում են քարհանքերում կամ գնում են արտերկիր, իսկ կանայք տնային տնտեսուհիներ են:
Հայրս նույնպես աշխատում է քարհանքում: Սա սեզոնային աշխատանք է, աշխատելուց էլ չեն վճարում, իսկ աշխատողները պարտավոր են գնալ աշխատանքի: Գումարը չեն տալիս, մենք էլ, մինչև գումար տալը, ստիպված ամեն ինչ անում ենք պարտքով, իսկ երբ մի կերպ տալիս են, բավական է լինում միայն պարտքերը փակելուն: Նույն իրավիճակն է նաև արտերկրում աշխատողների մոտ: Մինչև նրանց վերադարձն ընտանիքն ապրում է պարտքերով, իսկ նրանց այնքան քիչ են վարձատրում, որ նույնիսկ պարտքերը մարել չեն կարողանում: Այսքանից հետո էլ նրանք էլի գնում են արտերկիր՝ հասկանալով, որ այստեղ մնալն էլ իմաստ չունի:
Երկու տարի է, ինչ կանայք տղամարդկանց նման գնում են արտերկիր՝ այստեղ թողնելով ամեն ինչ՝ երեխաներին, տունն ու տեղը, բայց վերադառնում են ձեռնունայն: