Լուսանկարը՝ Հեղինե Գրիգորյանի
Վերջապես Մարտունիում էլ գարուն եկավ, բայց էնպես եկավ, որ ինչպես գյուղացիներն են ասում` «Յաս՝ սուս, դու՝ սուս»: Այս արտահայտությունը շատ է օգտագործվում որևէ երևույթի անսովորությունը ցույց տալու համար: Մեկ խաղաղ, տաք եղանակ է, մեկ էլ հանկարծակի այնպիսի քամի է սկսվում, որ լվացքի պարանից շորեր է «գողանում»:
Լուսանկարը՝ Հեղինե Գրիգորյանի
Իսկ այ, կարկուտը բոլորիս թշնամին է, մանավանդ, որ ծառերը նոր-նոր են ծաղկել: Հասանք անձրևին` ոմանց համար սիրելի, ոմանց համար`ոչ, իսկ մյուսները չեն էլ մտածել, թե անձրևը կարող է գեղեցիկ լինել: Դա մեղադրելու չէ: Չէ՞ որ գյուղացին առաջին հերթին մտածում է ոչ թե անձրևի սիրունության, այլ իր բերքի մասին: Անձրևը խանգարում է փոշոտմանը, վար ու ցանքին և դրսի աշխատանքներին: Հենց այս հոգսերի պատճառով էլ գրեթե միշտ նրա գեղեցկությունը անտեսվում է` հատկապես մեծերի կոցմից: Անձրևից հետո, հատկապես երբ արևում է, բնությունը մի ուրիշ կերպ է գեղեցկանում՝ չհաշված ջրափոսերով «հարուստ» ու ցեխոտ ճանապարհները: