ani avetisyan portret

Անսպասելին

Մարտի վերջն էր՝ համացանցում տեսա Բաց հասարակության հիմնադրամներ կազմակերպության հայտարարած շարադրության մրցույթը կանանց հիմնախնդիրներին նվիրված թեմայով և որոշեցի մասնակցել:

Դեռ մանկուց սիրել եմ մասնակցել տարատեսակ մրցույթների: Կհաղթեմ թե ոչ՝ ինձ համար այնքան էլ կարևոր չէ: Հաճախ մասնակցելով, արդեն սովորել եմ, թե անհաջողություններին, և թե անարդարություններին: Բայց հաղթանակներս ևս քիչ չեն եղել…

Մի խոսքով, երկու-երեք օրում գրեցի շարադրությունը, և, ինչպես միշտ, արդյունքն ինձ դուր չեկավ, բայց ուղղեցի գրածիս վերջին մասն ու մրցույթի վերջին օրն աշխատանքս ուղարկեցի:

Դրանից հետո սկսվեց սպասման շրջանը, որը, պատկերացնել անգամ չէի կարող, թե որքան երկար էր շարունակվելու: Արդյունքների ամփոփումը պետք է լիներ ապրիլին, սակայն ապրիլը դարձավ հունիս, և մրցույթից տեղեկություն այդպես էլ չստացա ոչ հաղթելու, և ոչ էլ պարտվելու վերաբերյալ: Արդեն մոռացել էի, թե ինչ շարադրություն եմ գրել, ու ինչի մասին էր այն, երբ մի արևոտ օր դպրոցից զանգ ստացա, և ասացին, որ մրցույթում հաղթող եմ ճանաչվել, իսկ ամեն ինչ այսքան երկարել էր, քանի որ կազմակերպիչներն ինձ հետ կապ հաստատել չէին կարողացել: Ստացվեց, որ երկու ամիս ես իրենց էի սպասել, իրենք՝ ինձ: Այդպես, հունիսի 17-ին ինձ կանչեցին՝ մրցանակը ստանալու: Իսկ մրցանակս iPad էր…

Երևի այնքան չուրախացա հաղթանակիս ու թանկարժեք մրցանակի համար, որքան նրա, որ երկար սպասումս տվեց իր արդյունքը, և որ  այդքան հաճախ հանդիպած անարդարություններին այս անգամ չհանդիպեցի: Հա՜, մոռացա՝  նաև նրա համար, որ այսուհետ ավելի հաճախ նյութեր գրելու հնարավորություն կունենամ:

Հ. Գ. Գարսիա Մարկեսը երևի հենց նման դեպքերի համար է ասել, որ ամեն լավ բան անսպասելի է լինում….