Աշուն՝ անձրև, դեղնած տերևներ, խոնավ եղանակ… Բոլորիս պատկերացումներում աշունն այդպիսին է, իսկ մեզ մոտ վաղ առավոտվանից ձյուն էր գալիս:
Տաք հագնվելու և հյուրանոցում մնալու փոխարեն, վերցրեցինք վերարկուները ու վազեցինք դուրս, դեպի սպիտակ հեքիաթը՝ Սևանի ափը: Սկսեցինք միմյանց հարվածել ձնագնդիկներով, չգիտես որտեղից` Հակոբը վերցրել էր ձյուն մաքրելու բահը և բոլորի նկատմամբ առավելություն ուներ: Մեր «բանդայով» գրավել էինք հյուրանոցի գլխավոր մուտքը և ճաշարանից վերադարձողներին նախ լավ ծածկում էինք ձյունով, իսկ հետո հաշտություն կնքելով, համալրում էինք մեր շարքերը:
Լուսանկարը` Լիլիթ Կարապետյանի
Ձյունը մեծ-մեծ փաթիլներով գալիս էր, իսկ մենք շարունակում էինք խաղալ, թեկուզ առանց ձեռնոցների: Բոլորս արդեն ոտքից գլուխ պատված էինք ձնով, ստիպված դադարեցրեցինք խաղը և հավաքվեցինք կոնֆերանսի դահլիճում: Մյուս երեխաները, որ չէին խաղում, տաքացրեցին մեր ցրտից անզգայացած մատները:
Աշուն՝ ձյուն, քամի, ամենուր սպիտակ հեքիաթ…