ԲարՔեմփ. էդքան էլ ճիշտ

Լուսանկարը՝ Միլենա Խաչիկյանի

Լուսանկարը՝ Միլենա Խաչիկյանի

ԲարՔեմփի մասին առաջ էլ էի լսել ընկերներիցս, չէի էլ պատկերացնում՝ ինչ է դա, ու որ մի օր էլ կհասնի Վանաձոր: Գրանցվելու հայտը լրացրեցի էնպես, ինչպես չէի լրացնի. խոսելիս էլ ասում էի, որ հա, գնամ, տեսնեմ, էս-էն:

Լուսանկարը՝ Միլենա Խաչիկյանի

Լուսանկարը՝ Միլենա Խաչիկյանի

Իսկ ամենաիրականն այն է, որ ԲարՔեմփը դարձավ տոն, որը կիրակի մեզ հետ էր: Առավոտյան Միլենան եկավ Երևանից, 10:30-ից մի փոքր ուշացած հասանք տեղ. Վանաձորի տեխնոպարկը էնքան գրավիչ ու սիրուն էր էդ օրը, մարդիկ՝ էլ առավել: Դեղին պատերից ու կապտավուն ապակիներից ներս, գունավոր բազմոցներին նստած, թենիս խաղացող, կամ մի տեղ մեկի հետ խոսող գունավոր մազերով, շարֆերով, ժակետներով մարդիկ էին. դե ինչ, սկիզբը շատ էր խոստումնալից: Բացման արարողությունը չկոնֆերանսի մասին հստակ պատկերացում տվեց. ազատ, անկաշկանդ մթնոլորտ էր, ծիծաղ, փռշտոց, հետևող՝ «էդքան էլ ճիշտ» էր, բաց դռներ, առանց կոստյումների ու փողկապների հյուրեր, ակտիվ հումոր, աստիճաններին նստած լիքը մարդ:

Լուսանկարը՝ Միլենա Խաչիկյանի

Լուսանկարը՝ Միլենա Խաչիկյանի

Բացման արարողությունից հետո մնում էր որոշել՝ դեպի ուր գնալ: Գիտեինք, որ Սամվել Մարտիրոսյանն էր գալու, ու էդ արդեն մի մեծ, պայծառ կետ էր: Մինչև դա երկուսին մասնակցեցինք: Հատկապես Անդրանիկի ելույթը տպավորեց, չնայած ծրագրավորման հետ կապ չունեմ, ու բավականին դժվար էր հասկանալը:

Նորություն ու ահավոր հետաքրքիր էր «ոտքերով քվեարկելու» տարբերակը. չես հավանում՝ վեր կաց ու դուրս արի:

Սամվել Մարտիրոսյանի «Մութ ապագայից» վորքշոփը չափից դուրս հետաքրքիր էր, չնայած պարանոյայի սիմպտոմներ էի նկատում մոտս կամաց-կամաց:

Լուսանկարը՝ Միլենա Խաչիկյանի

Լուսանկարը՝ Միլենա Խաչիկյանի

Երևի միակ բանը, որից հիասթափված եմ, ես եմ: Դե, որովհետև ԲարՔեմփին մինչև վերջ չմնացինք ու մեր ուզած մնացած վորքշոփերին կամ պրեզենտացիաներին չմասնակցեցինք: Մեկ-մեկ էնքան պետք են էսպիսի միջոցառումներ. քեզ զգում ես, զգում ես, որ կաս, ժամանակի մեջ ես, մասնակցում ես, զգում ես, որ Վանաձորը էնքան էլ մեռած չի իրականում:

Հետո էլ՝ անսպասելի հանդիպած ծանոթ կամ հարազատ մարդիկ: Էսքան հագեցած, տեղեկացնող ու պայծառ օրերն են մեզ պակասում: Շատ են պակասում:

Լուսանկարը՝ Միլենա Խաչիկյանի

Լուսանկարը՝ Միլենա Խաչիկյանի