Հարցազրույց Լճաշենի ամենահայտնի մեղվաբույծ 85-ամյա Ազնիվ տատիկի հետ
-Տա՜տ, տատի, ա՜յ տատի, լավ էլի, մի քիչ պատմի էլի քո մասին,- ամբողջ օրը Ազնիվ տատի հետևից ման գալով` կրկնում էի ես:
-Քա, բալա ջան, ի՞նչ պատմեմ, էն յան գնա, թող գործ անեմ:
-Տա՛տ, մի քիչ պատմի, թե ո՞նց ես ընտրել մեղվաբուծությունը:
-Լա՛վ, զայլես տարար, արի, նստի` պատմեմ:
-Ինչո՞ւ որոշեցիր դառնալ մեղվաբույծ:
-Պապաս մեղվաբույծ ա եղել ու շատ մեղուներ ա պահել, բայց հո էդքանը մենակ չի՞ արե, մերս էլ ա օգնե: Երկուսով պահե՜լ-պահե՜լ են, ու փոքր վախտից հետևելով՝ իմ մեջ սեր ա առաջացել էդ գործի հանդեպ:
-Իսկ ինչպե՞ս են մեղրը ստանում:
-Մեղրի ռամկեն դնում եմ ստու մեջը ու մսաղացի նման ֆռռցնում եմ: Մեղրը հոսում ու ծորալով լցվում ա ամանի մեջը,- ինչ-որ կլոր ու կապույտ տակառ ցույց տալով՝ պատմում է նա:
-Տատի, բա ինչպե՞ս պիտի տարբերենք իսկականը արհեստականից:
-Երբ կուլ տանք բնական մեղր, կոկորդը կսկսի թեթև ծակծկել, իսկ արհեստականը՝ կոկորդում ոչ մե խատ էլ բան չի առաջացնա: Բնական մեղրը ծաղիկների խամ, խոտ ունի, իսկ արհեստականը՝ շաքարի:
-Իսկ քանի՞ մեղվափեթակ ունես:
-էս պահին, բալա ջան, ես 20 մեղվափեթակ ունեմ ու էս տարի մեղուներս 200 կգ մեղր են տվե:
-Իսկ գնորդներ կա՞ն: Դա գումար վաստակելու միջո՞ց է:
-Առնողները շատ են, որովհետև եթե մեղր արտադրողը լավ մարդ ա, մեղրի որակը չի կարող վատը լինել, բայց եթե վայիս մարդ ա՝ ամեն ճար կանի, որ առնողին խաբի: Գիդե՞ս մարդս շուտվանից մահացեր ա, ու իմ աբրուստը ես վաստակում եմ մեղվաբուծության միջոցով:
Պատմությունը կարելի էր լսել անվերջ, հարցեր տալը` նույնպես, բայց զգացի, թե ինչպես էին սկսում փակվել Ազնիվ տատի աչքերը: Երևի հոգնել ու ձանձրացել էր իր միայնակ կյանքից, ծանր աշխատանքներից ու իմ երկար-բարակ հարցերից: Լուռ փակեցի դուռը ու դուրս եկա, որպեսզի չխանգարեմ նրա մուշ-մուշ քունը…