Ամեն անգամ այդ դեպքը հիշելիս սրտումս ինչ-որ բան կարծես փշրվում է: Մեր գյուղի ճանապարհի եզրին գտնվող ծառերի մեծ մասը հատվեց: Պատճառաբանեցին այսպես. «Խանգարում է էլեկտրալարերին»: Ու այդպես գրեթե բոլոր ծառերը հատվեցին, և հատումների պատճառով սողանքներ առաջացան: Ինչպես կարելի է անխնա ոչնչացնել ծառերը, չէ որ նրանք մեզ մեծ քանակությամբ թթվածին են նվիրում: Շատերը ամռանը զովանում են նրանց սաղարթախիտ ճյուղերի տակ:
Կարելի էր կտրել ընդամենը այն ճյուղերը, որոնք իսկապես խանգարում էին էլեկտրալարերին: Ու այսպես մի քանի օր շարունակ լսվում էր այդ «դրուժբա» կոչվածի անտանելի ձայնը, որ կտրում էր հարյուրավոր ծառեր: Այդ ամենից հետո հնարավոր չէր քայլել ճանապարհով: Տեսարանը ահավոր էր, ամեն ուր հատված ծառեր ու կոտրված ճյուղեր: