gohar hakobyan (ararat)

Ես 17-ի թղթակից եմ

17.am կայքի մասին առաջինը Արաքսից եմ լսել: Ինձ պատմել էր իր գրած նյութերի ու կայքի մասին: Միշտ մտքումս էր Արաքսի ասածները: Ուզում էի ես էլ գրել, բայց համարձակություն չունեի, ավելի շատ ամաչում էի:

Ամեն օր բացում էի 17-ի էջը, նայում, կարդում թղթակիցների հոդվածները ու սովորությանս համաձայն բարձր մտածում.
-Կարո՞ղ ա ես էլ փորձեմ… Հը՞ն, չէ, Գոհար, գժվեցի՞ր: Դու ի՞նչ գիտես, երկու բառ չես կարողանում իրար կապել, ուր մնաց՝ հոդված գրես, հա, բա չէ՞:
Սա էր իմ պատասխանը այդքան մեծ ցանկությանս:
Ապրիլ ամիսն էր, լավ հիշում եմ, սովորականի նման համակարգչի առջև նստած կարդում էի 17-ի նյութերը, ու հանկարծ դողացող ձեռքս փորձեց նամակ գրել: Մտա 17-ի ֆեյսբուքյան էջը, նամակ գրեցի, որ ես էլ եմ ուզում թղթակից դառնալ: Չհասկացա, թե ոնց, բայց էնքան ինքնավստահ էի գրում, ես ինքս էլ զարմացել էի:
17.am-ը տվեց իր էլ.փոստի հասցեն: Ես նյութ ուղարկեցի ու անընդհատ ինձ նույն հարցն էի տալիս՝ ինչո՞ւ արեցի: Բա որ չհավանե՞ն, ինչ ամոթ ա, Գոհար…
Մի քանի օր անց նամակ եկավ…17.am-ից էր: Նյութս որոշել էին տպագրել: Ուրախությանս չափ չկար: Այնքան էի ուրախացել, որ բոլորին պատմում էի՝ ծանոթ լիներ, թե անծանոթ: Սկսեցի գրել մի կողմ թողնելով վախերս ու ամաչկոտությունս (չնայած այն միշտ ինձ հետ է):
Շնորհակալություն քեզ 17.am, որ թույլ տվեցիր  ինձ ներկայանալ և գնահատեցիր աշխատանքս:

Ես քեզ սիրում եմ…