Երանուհին

Հարցազրույց «Հայաստանի պատանեկան նվաճումներ» ծրագրի Վայոց Ձորի մարզի համակարգող Երանուհի Մանուկյանի հետ

 -Ե՞րբ և որտե՞ղ եք ծնվել

-Ծնվել եմ Եղեգնաձորում 1990 թվականին, բայց սահմանամերձ Խաչիկ գյուղից եմ, ծնողներս ևս Խաչիկից են:

-Մի փոքր կպատմե՞ք Ձեր ընտանիքի մասին

-Մայրիկս ուսուցչուհի է, աշխատում է Խաչիկ գյուղի միջնակարգ դպրոցում, անունը Սոնա է, իսկ հայրիկս գյուղի անասնաբույժն է, Երվանդ է անունը:

-Ի՞նչ կրթություն եք ստացել:

-Ավարտել եմ Հայաստանի ագրարային համալսարանը, ունեմ տնտեսագետի մագիստրոսի որակավորում:

-Որտե՞ղ եք աշխատում

-«Հայաստանի պատանեկան նվաճումներ» կազմակերպությունում, որպես Վայոց ձորի մարզային համակարգող: Նաև կարպետագործության և գորգագործության ուսուցչուհի, հաղորդակցության հմտությունների դասախոս, ու այդպես շարունակ:

-Ինչպե՞ս դարձաք «Հայաստանի պատանեկան նվաճումներ» կազմակերպության անդամ:

-«Պատանեկան նվաճումներ» կազմակերպությունը միջազգային կազմակերպություն է, ու արդեն 20 տարուց ավելի է՝ գործում է Հայաստանում և իրականացնում է տարբեր ծրագրեր: «Կիրառական տնտեսագիտություն» և «Մարդու իրավունքներ» ծրագրերի ժամանակ ես դեռ աշակերտ էի և շատ ակտիվ մասնակցում էի ծրագրերին, դրանից հետո սկսվեց «Ձեռնարկատիրական և քաղաքացիական» ծրագիրը, որի ընթացքում ինձ կանչեցին որպես ծրագրի խորհրդատու, քանի որ այդ տարիներին ես ղեկավարում էի բնապահպանական հասարակական կազմակերպություն: Սիրով միացա ծրագրին, և մեկ տարի անց, երբ մեր մարզում կար ազատ աշխատատեղ, ինձ առաջարկեցին, և փորձաշրջան անցնելուց հետո ընդունվեցի աշխատանքի:

-Ի՞նչ եք կարծում, այսօր կա՞ այդպիսի կազմակերպությունների պակաս

-Աշխատել եմ նման կազմակերպությունների հետ և կարծում եմ՝ նման կազմակերպությունների պակաս չկա, կա որակյալ աշխատողների ու լավ ղեկավարների պակաս: Այսինքն՝ մի քանի տեղ աշխատելով հասկացել եմ, որ լավ աշխատակազմը շատ կարևոր է:

-Ի՞նչ խորհուրդ կտաք այսօրվա պատանիներին:

-Խորհուրդ կտամ լավ սովորել, անպայման շատ մասնակցել լավ ծրագրերի, լեզուներ սովորել, լինել համարձակ, նախաձեռնող, ու այդ ամենը՝ պարտադիր ժպիտով: Ժպիտը ամենաբարդ վիճակներում օգնում է, առհասարակ, դրական տրամադրվածությունը ենթադրում է՝ ավելի շատ հաջողություններ: