Ադրբեջանական ագրեսիան հետ մղելու արդյունքում քաջաբար զոհվել է Շանթ Նավոյանը։ Շանթը ծնվել է 2001 թվականի դեկտեմբերի 14-ին քաղաք Երևանում։ 2019 թ-ին ընդունվել էր՝ Հայաստանի ֆրանսիական համալսարան, մեկ կիսամյակ սովորելուց հետո՝ ձմռանը մեկնել էր ծառայության։
Շանթի մասին հիշողություններով կիսվեց ընկերը (անունը չցանկացավ նշել), ով հերոսի մասին մեծ հիացմունքով էր խոսում:
- Շանթը եղել է իմ հին ու անգին ընկերը։ Հիշում եմ նրա ամեն մի բառը, խորհուրդները։ Ցանկացած պահի, երբ դիմում էի նրան, օգնում էր, աջակցում։ Նույնիսկ գաղտնիքներս չէի թաքցնում նրանից։ Յուրաքանչյուր հարց իրար հետ էինք քննարկում, անգամ եթե գիտեր՝ սխալ եմ, մեկ է, ասում էր, որ ուժեղ լինեմ՝ լավ կլինի ամեն բան։ Շատ խելացի էր, մեկ-մեկ էնպիսի մտքեր էր արտահայտում՝ զարմանում էի։
Շանթը ընկերուհի ուներ՝ Էլենը, ում անչափ շատ էր սիրում, մեծ նպատակներ ունեին: Երբ պատմում էր Էլենի մասին, աչքերը փայլում էին։ Շատ ներդաշնակ էին ու տարբերվող։ Նրանց սերը այնքան մեծ էր, որ անգամ այս պատերազմին հաղթեց։ Սակայն ուր էլ լինի Շանթը, միշտ կհիշենք նրան և այն խոսքերը, որը մի առիթով գրել էր. «Երբ լույսը մեռնի հանգիստ կսպասենք նրա ծնունդին խավարի միջից մենք, լույս կդառնանք, որ երբ որ պետք գա՝ հանգենք, առանց հարցնել ինչից, կամ ինչի»:
Մերօրյա հերոսները կերտում են մի նոր պատմություն։ Հանուն հայրենիքի նրանք զոհաբերում են ամենաթանկը՝ իրենց կյանքը։