gohar petrosyan yerevan

Երբ քննադատում են քննադատվողները

Ցանկացած քննադատության իմաստը ինձ համար հասկանալի և ընդունելի է եղել, բացի մեկից` երբ քննադատում են հասարակությունից տարբերվող, ինքնատիպության ձգտող և որևէ երկրով տարված երիտասարդներին: Վատն այն է, որ այդ քննադատություններն ուղեկցվում են վիրավորանքներով: Ներկայումս մեր հասարակության մշտական քննարկման և քննադատման կենտրոնում երիտասարդներն են:

Վերջին ժամանակներում շատ էր խոսվում «էմո» ենթամշակույթի մասին: Հասարակությունը չէր ընդունում նրանց, բողոքում և քննադատում էր: Նրանց դուր չէին գալիս էմոների արտաքինը, պահվածքը, գաղափարները և այլն: Սակայն ներկա պահին «բողոքի կրքերը» հանդարտվել են:

Բոլոր ժամանակներում էլ հասարակության մեծ մասը բացասական է վերաբերվել ինքնատիպության ձգտող երիտասարդներին: Այսպես ասած` ավանդական մտածելակերպը չի ցանկանում զիջել իր դիրքերը ազատ մտածելակերպին: Հարցումներն ավելի պարզ ցույց տվեցին հասարակության վերաբերմունքն ու կարծիքը ինքնատիպ երիտասարդների վերաբերյալ: Հարցիս, թե ինչպես են վերաբերվում ինքնատիպ աղջիկներին` տղաներից մեկը պատասխանեց.

-Ի՞նչ աղջիկ, եթե պիտի փիրսինգ ու տատու անի, մազերն էլ` եսիմ ինչ գույնով ներկի: Ես էդ չեմ ընդունում ու կյանքում չեմ ամուսնանա տենց աղջկա հետ:

Հարցիս մյուս մասին, թե ինչ բացասական բան կա դրա մեջ, պատասխանեց.

-Նորմալ աղջիկը տենց բաներ չի անի:

Նմանատիպ պատասխանները գերակշիռ մասն էին կազմում, սակայն դրանց կողքին կային նաև դրական պատասխաններ.

-Նորմալ եմ վերաբերվում:

-Եթե ինքնատիպ են, չի նշանակում, որ անբարոյական են:

-Սիրում եմ ինքնատիպ աղջիկներին:

Իհարկե, բոլորն էլ ունեն թերություններ, և քննադատություններն էլ դրանք շտկելու համար են, սակայն ինքնատիպությունը թերություն չէ:

Ինքնատիպությունից անցում կատարեմ որևէ երկրով տարված երիտասարդներին, մասնավորապես` կորեամոլությանը: Վերջին տարիներին Հայաստանում լայն տարածում է գտել կորեամոլությունը. հարավկորեական փոփ երաժշտության (K-pop) և ֆիլմերի (դորամաներ) սիրահարները մեծ թիվ են կազմում: Նրանց մեծ մասը ձգտում է նմանվել կորեացի կուռքերին, մյուս մասն էլ հետաքրքրվում է Հարավային Կորեայի մշակույթով և սովորում է կորեերեն, ինչը շատ գովելի է: Սակայն հայ երիտասարդների մեծ մասին, մեծամասամբ` տղաներին, դա դուր չի գալիս. նրանք չեն ընդունում կորեացի տղաների արտաքին տեսքը: Պատճառը, ինչպես իրենք են ասում, նրանց «շատ կանացի» լինելն է: Երբ հարցումներ անցկացրի, հնչեցին հետևյալ պատասխանները.

-Հիմա հայ աղջիկների մեծ մասը գժվում է կորեացիների համար: Լավ, որ իրանք սիրեն կորեացիների, բա մե՞զ ով ա սիրելու:

-Դրանք տղա չեն: Ո՞վ ա տեսել տղեն մազերը գունավոր ներկի, քսվի կամ ականջօղ կախի:

-Կորեամոլները հիստերիկ են. հերիք ա իրանց երգիչներին մի բան ասես, վե՛րջ, կրակն ես ընկնում: Միանգամից հարձակվում են վրեդ: Դաստիարակությունից զուրկ են դրանք:

Սակայն պետք է մի բան հաշվի առնել բոլորի մասին կարծիք կազմելուց առաջ. ամեն տեղ էլ լինում են մարդիկ, ովքեր բացասական վարք են դրսևորում, բայց դա դեռ չի նշանակում, որ բոլորը «հիստերիկ և անդաստիարակ են»: Մեկ-երկուսի սխալ մտածելակերպի պատճառով անտիկորեամոլները սկսել են ոչ միայն քննադատել և վիրավորել կորեամոլներին, այլ նաև Հարավային Կորեան և կորեացիներին: Նրանք Կորեային սկսել են վերաբերվել ինչպես թշնամի երկրի: Կարծիքը փոխվում է քննադատության, քննադատությունն էլ` թշնամանքի…

Երբ ապրենք էմո դարձած երիտասարդի կյանքով, այդ դեպքում նոր կարող ենք վատաբանել նրանց:

Երբ աշխարհին նայենք ինքնատիպ երիտասարդի աչքերով, այդժամ կարող ենք չընդունել նրանց:

Երբ կյանքը ընկալենք կորեամոլի տեսանկյունից, միայն դրանից հետո կարող ենք քննադատել նրան:

Եվ եթե աշխարհում ծնվել են այդպիսի մարդիկ, ապա աշխարհը զգում է նրանց կարիքը: