Ունեմ-չունեմ մի մորաքույր ունեմ: Տարին երկու անգամ եմ տեսնում: Այս օրը այդ հազվադեպ հանդիպող օրերից է: Տանը նստած եմ, և հանկարծ մի բան մտքովս անցավ. քանի մորաքույրս երեխաների հետ մեր տանն է, կարելի է լուսանկարել երեխաներին: Արագ-արագ քրոջս ու մորաքրոջս տղային տաք հագուստ հագցրի ու դուրս տարա տանից: Եվ այսպես, սկսենք: Նշեմ, որ քույրս «պրոֆեսիոնալ է» այս հարցում, գիտի` երբ ինչ դիրք ընդունել, դե, եղբայրս էլ հետ չի մնում նրանից:
Լուսանկարը՝ Լիլիթ Սուքիասյանի
Լուսանկարը՝ Լիլիթ Սուքիասյանի
Ինքնամոռաց լուսանկարում ու լուսանկարվում էինք, բայց մայրս ձայն տվեց.
Լուսանկարը՝ Լիլիթ Սուքիասյանի
-Լիլիթ, հերիք ա, տուն եկեք: Մենք էլ ենք ուզում կարոտներս առնել երեխուց:
Լուսանկարը՝ Լիլիթ Սուքիասյանի
-Եկանք,- ասացի ես, և բավարարվեցինք միայն այս լուսանկարներով:
Լուսանկարը՝ Լիլիթ Սուքիասյանի