janna sargsyan lori

Երևանից շաաատ հեռու Երևանի խնդիրներով

Երկար ժամանակ է չեմ գրել: Կմտածեք` բողոքելու բան չկա, չէ իրականում բողոքելու բան միշտ էլ կա, բայց…

Սեպտեմբերի 23, Երևանի ընտրություններ, նախընտրական քարոզարշավներ, գովազդ և այսպես շարունակ: Երևանից 110կմ հեռավորությունն էլ չի խանգարում, որ ապրենք իր խնդիրներով: Ամենուր կլսես վերջին երկու շաբաթում աֆորիզմ դարձած արտահայտությունները, կտեսնես շենքի տակ և զրուցարաններում հավաքված «քաղաքական գործիչներին», ֆեյսբուք մտնելուն պես ամբողջ էջդ կողողվի քաղաքապետի թեկնածուների նկարներով, ու էսպես շարունակ, մինչև կգա բաղձալի ու սպասված օրը: Երևանը կունենա նոր քաղաքապետ:

Ինձ համար միևնույն չէ, բայց էական էլ չէ, թե ով կընտրվի, որովհետև քաղաքապետը չի լուծելու իմ գյուղի խնդիրները: Նա Երևանն է զարգացնելու, նոր կենտրոններ է կառուցելու, իսկ իմ 1000-ից ավել բնակչություն ունեցող գյուղում անգամ մանկապարտեզ չկա, էլ չեմ խոսում ժամանցի կենտրոնների մասին:

Լոռու մարզում վերջին 3 տարիների ընթացքում միայն մի կենտրոն է բացվել գյուղաբնակ երեխաների համար, այնինչ Երևանում ամեն քայլափոխի նման կենտրոնների կհանդիպես: Իհարկե, բողոքս միայն գրելով չի վերջանում: Շատ ու շատ տեղեր ենք դիմել, բայց ի պատասխան ասել են, որ մեզ ոչ մի կերպ չեն կարող օգնել: Հա, ի դեպ, հաճելի կլիներ, երբ նույն ոգևորությամբ լուսաբանեիք նաև գյուղապետների նախընտրական քարոզարշավները, որովհետև գյուղերում բնակիչները անգամ չեն էլ իմանում, թե երբ և ինչպես է անցել ընտրությունները: