-Բարև, привет, hello… Ինչո՞վ օգնեմ, ախպեր:

-Լավ է, սաղ նորմալ է:

-Օ, լեննականցի՞ է ախպերս:

-Ախպերդ` չիդեմ, բայց ես` հա:

Մի քիչ հումորի տալով պատասխանեցի մի մարդու, ով նախքան ինձ հասնելը, մի քանիսից գումար էր խնդրել: Իմիջիայլոց, շատ պատասխանատու անձնավորություն էր, երբ ուզում էր 100 դրամ, 200 տալու դեպքում մանրը վերադարձնում էր։

-Սաղ ազգուտակս լեննականիցա:
-Ուրախ եմ:
-Ջահել ժամանակ ես էլ էի ուրախ, քո պես սիրուն, շեկի վրա, բոյով, պարապած տղա էի:
-Բայց ես շեկի վրա, բոյով, պարապած տղա չեմ:
-Ես քո պես ասելով մենակ ուրախը նկատի ունեի: Մոտս սիգարետ կա, ուզո՞ւմ ես: Տո փող էլ կա: Դու մենակ ասա` ի՞նչ ես ուզում, քել` էթանք մեր տուն։

-Չէ լավ է, հոպ ջան:
-Հաստա՞տ չես ուզե:
-Հա, դու սա` քեզի ինչ-որ բան պետք է՞, կրնա՞մ օգնեմ։

Հիմա հասկացա, որ իզուր տվեցի այդ հարցը․․․ Սկսվեց։

-Դու ուզեցիր, որ ես քեզ տիրություն անեմ,

Ու ես անտեր մնամ,

Ամեն, ամեն ինչ տամ, տեղը ոչինչ չառնեմ,

Ու քեզ ընկեր մնամ։

Դու իմ արևն առար

Եվ ուզեցիր, որ ես քեզ շնորհակալ լինեմ,

Ես անարև մնամ… էս մի տողը չեմ հիշում… Հը՞, ի՞նչ կասես։

-Հա, լավ գրող է Համո Սահյանը։

-Հա, դե հիմա չեմ իմանում, դու ասա` զգացի՞ր կարեկցանք, տալի՞ս ես 100 դրամ, ԱՊ ՋԱՆ։

Նա հպարտ կագնել էր իմ դիմաց, ես տվեցի ուզածը, վերցրեց ու շրջվելով հետ, վերջին անգամ գլուխը դարձրեց իմ կողմը, ընդունեց իր պատկերացրած իմաստունի հայացք արտահայտող դիմագծերը, արագորեն մշակեց ձայնալարերը ու ասաց.

-Ապ ջան, ըսպես է կյանքը, որ կառաջարկեն` ուզե։
Ես գյումրեցի եմ Երևանում, ըդպես յաման գիդի` տարբերություն չկա, մենակ թե լեննականցի ծանոթներս ընձի տեսնելուց չեն սե. «Ըշտը, ծո ապ, ի՞նչղ ես, քյանդրբազ, նարդվան, գուրգուրեմգը․․․» Վերջը, ժողովուրդ ջան, ըսքանը ընչի՞ սի, սպես արանք տեղ գրելուս տաղանդը ընչի՞ ցուղադրի: Մյամ սիրուն կոշիկ եմ տեսե, ուզածս մեծ բան չէ․․.
Զգացի՞ք կարեկցանք։
Մեր փոխարեն վաղուց մտածել են մեր պես մարդիկ, գտել ճիշտ տարբերակը՝ առաջարկված սահմանափակ տարբերակներից ու մեզ առաջարկել պատասխաններ, որոնց մեջ կա նաև ճիշտ պատասխանը: Մեզնից կամ ձեզնից քանի՞սն են փորձել ճիշտ տարբերակը ընտրելուց հետո առաջադրել ևս մի ճիշտ տարբերակ, կամ սխալը հանել ցանկից։

Ես ցանկանում եմ հասնել ուզածիս, ուզածս չեն էլ կարող առաջարկել ինձ, իսկ թե առաջարկեցին, ուրեմն դա չէր ուզածս։
Վերոհիշյալ կոշիկը դրված է խանութում, այլ կոշիկների հետ։
Զգացի՞ք կարեկցանք։