seda mkhitaryan

Զրույցներ լուսնի հետ (մաս 1)

Ներքևում այսպես է։

Վերևում՝ չգիտեմ։ Էդտեղ չեմ եղել։ Կամ էլ չեմ հիշում, որ եղել եմ։

Անկեղծ ասած` ինձ համար մեկ է։

Հակառակ կողմից վերջապես երևացիր։

Ներքևում դրանով շատ են հետաքրքրվում։

Իմացիր, ներքևում բոլորի համար մեկ է։

Ինչ գիտես` ասա։ Ինչ մտածում ես` գրիր։ Էս բայերի վրա շեշտ դիր։ Ինչ կամ ոնց ուզում ես հասկացիր։ Բայց նրանց համար մեկ է։

Կուզենաս թեյ խմել։

Նանայով թեյ չի լինի։

Լիմոնովը համով էր։

Քեզ չնայող կատուն երբեք ձեր տան կտուրին չի լինի։

Ձեր տանը կատու չի լինի։

Չի լինի, քանի դու կաս։

Բայց ճնշումդ էլ ընկնելու տեղ չունի։

Լիմոնով թեյը սառավ։

Դու ներքևում կատես հինգշաբթի օրը։

Երթուղայինի անկյունում նստած ու միշտ երկնքին նայողը տխուր է։

Ձեռքիդ մի կիլոգրամ սոխը տուր նրան։ Դու կանգնած մնա։

Փոշոտ պահարանին մատդ վանդականիշ է նկարում։

Վանադականի՞շ։

Մի հարցրու։ Մեխանիկորեն է։

Դու կապ չունես։

Պտտվող անիվներ։

Պտտվող տերևներ։

Կատարելություն։ Պտույտ։

Մենակ դու չես պտտվում։

Շրջան։ Շրջանակ։ Ու։ Շեղում չկա։

Անհետաքրքիր պտույտ։

Լսել։ Սա են անում ներքևում։

Միայն լսել։ Ամեն ինչ լսել։

Ստորակետ։

Ստոր կետ։

Ինչպես մոլորակը` տիեզերքում։

Մեր մոլորակը։ Իմիջիայլոց։

Մի կիլոգրամ սոխով հասարակություն ինտեգրվածը ժպտում է։

-Լուսի՞ն, քո թեյը նանայո՞վ, թե՞… Արդեն հետ ես գնո՞ւմ…

Լուսնի ընկնելուն սպասելը մանկական խաղ է։