Դժվար է մարդկանց հետաքրքրությունների ու հնարավորությունների բազմազանությունը ընկալել, եթե ատամհատիկիդ ժամանակ քանոն վերցրիր, ու այդ տարիքից մինչև հիմա մտածում ես, որ ի վերուստ որոշված է քո «քանոն» դառնալը: Իմ բախտը բերել է՝ ես չգիտեմ ատամհատիկիս ինչ եմ վերցրել, ու հնարավորություն ունեմ դուրս գալ այդ բոլոր կաղապարներից ու ցանկացած պահի բացահայտել այն, ինչ ուզում եմ: Շատերի համար ես ահավոր չկողմնորոշված եմ ու թյուր կարծիք կա, որ իմ նմանները նպատակներ չունեն, չգիտեն՝ ինչ են ուզում կյանքից: Բայց երևի հիասթափություն կապրեք, եթե իմանաք, որ նպատակներն իրագործելու համար տարբեր եղանակներ գոյություն ունեն: Հասկանում եք, որ պարարվեստի շնորհիվ այժմ ես վստահաբար կարող եմ ասել, որ իմ ազգի մշակույթի կրողն եմ: Լրագրության, և միայն դրա շնորհիվ, ես ինձ ակտիվ քաղաքացի եմ համարում, ու միայն դա է ինձ լսելի դարձնում: Բայց բացի տեղեկատվական տեխնոլոգիաներից, իմ ու երկրիս ապագան ուրիշ տեղ չեմ տեսնում:
Մենք վերջապես պետք է հասկանանք, որ սա մեր այն տարիքն է, երբ մենք պետք է ամեն ինչ փորձենք: Սա նման է համեղ ուտելիքին. եթե սիրում ես խնձոր ուտել, դա չի նշանակում, որ մայրիկի եփած ապուրն էլ չես ուտելու: Եվ առավել ևս, չի նշանակում, որ ապուր ուտել չես կարողանա, եթե խնձոր էլ ուտես: Գիտեմ, խնձորն ու ապուրը իրարից շատ հեռու են, գրեթե այնքան, ինչքան իմ հետաքրքրությունները: Գիտեմ նաև, որ չեք սիրում, որ ձեզ խնձորներով են բացատրում, բայց արդեն նյարդայնացնող է ամեն անգամ բացատրել Պոլիտեխնիկ ընդունվելուս պատճառները: