Ոմանք ուրախ, ոմանք էլ տխուր դիմավորում են աշունը: Ես ուրախներից եմ։
Սա տարվա իմ եղանակն է, երբ զգում ես աշնան դյութիչ բույրը, երբ սառը քամին անուշ քսվում է դեմքիդ, երբ տերևները գեղեցիկ շարժումներով ցած են իջնում, երբ զարդարվում են մեր հրաշք անտառները։
Բայց նաև, սառն է աշունը, անտարբեր պահվածքով ներթափանցում է մեր հոգու խորքերը, պոկում մեր զգացմունքները, տանում մեր հույզերը։
Խորհրդավոր է աշունը, ինչքան մարդ է նրա մեջ թաքցրել իր փոքրիկ գաղտնիքը, մի փոքրիկ հույզը… Ինչքան բան կա թաքնված նրա մեջ:
Ես դեռ ինչքան բան ունեմ պատմելու քեզ, ինչքան բան կա, որ սրտումս պահել եմ միայն քեզ համար: Ես կնստեմ ու կխոսեմ, իսկ դու, ինչպես միշտ, լուռ կլսես ինձ, ինձ չես մեղադրի, չես ձանձրացնի քո խորհուրդներով: Հետո ես կլռեմ, կգա քո խոսելու ժամանակը, ես կլսեմ քեզ, անսահման կարոտած իմ սիրտը մոտդ բաց կանեմ, ու կվայելեմ քեզ ևս մի երեք ամիս, իմ թաց աշուն…