Մենք ընտանիքով ապրում ենք սահմանամերձ գոտում` Տավուշի մարզի Բերդ քաղաքում: Իմ հայրիկը միջին հասակի շատ լավ բնավորություն ունեցող տղամարդ է: Հայրիկս աշխատում է պայմանագրային զինծառայող: Նա 15 օր տանն է լինում,15 օր կանգնում սահմանին: Հայրիկիս աշխատանքը շատ կարևոր է: Այն օրերին, որ տանն է լինում, նա իր ամբողջ ազատ ժամանակը տրամադրում է ինձ և եղբորս` խաղում և կիսվում է իր կյանքի հմտություններով: Ճիշտ է, նա շատ հազվադեպ է ազատ ժամանակ ունենում, քանի որ նրա աշխատանքը այդքան էլ հեշտ չէ: Ես շատ եմ սիրում իմ հայրիկին: Ամեն անգամ երբ հայրիկս վերադառնում է աշխատանքից, մեր տանը տոնական տրամադրություն է տիրում: Մայրիկս պատրաստում է համեղ ուտեստներ, և մենք ամբողջ ընտանիքով հավաքվում ենք սեղանի շուրջը: Հայրիկս պատմում է սահմանում կատարվող իրադարձությունների մասին, և մենք ուշիուշով լսում ենք նրան: Ես ամեն ամիս սրտի թրթիռով եմ սպասում նրա գալուն: Ես անչափ երջանիկ և հպարտ եմ, որ ունեմ այդպիսի հայր, որ անգամ իր կյանքը չի խնայի հանուն հայրենիքի:
