qnarikmkhitaryan

Լամպի լույսի տակ

Մթություն, լռություն, փոքրիկ լամպ, որի լույսը նշմարվում է թույլ` թղթիս վրա արտացոլելով գրչիս շողքը:

Այս պայմաններում ինձ այցի են գալիս մտքերս, խառնվում են զգացմունքներս, անցյալս ու ներկաս նստում են կողք կողքի և սկսում զրուցել միասին իմ արածի և չարածի, գտածի և կորցրածի մասին: Դա մի կախարդական պահ է, երբ երազի է նման վայրկյանը:

Հարցերին և փաստերին դեմ հանդիման ելնելով` անցյալս և ներկաս սկսում են վիճել, իսկ վերջում ես եմ հաղթող դուրս գալիս, որովհետև կարողանում եմ կառավարել դրանց:

Պատահական մտքիս եկավ «Լուսամփոփի պես աղջիկ» երգը, երեկոյի հետ շատ համահունչ էր, սեղանին դրված լամպը շարունակում էր արտացոլել գրչիս արագ ընթացքը թղթի վրայով, ես էլի ու էլի սիրահարվեցի թղթին ու գրիչին:

Մի պահ աչքերս փակվում էին, սթափվելու համար վերցրի սեղանին դրված ջրով լի բաժակը և խմեցի, ինձ թվաց, թե լամպի մեջ եղած նավթի հոտը կպել է բաժակին: Ծիծաղելի է, բայց ասես յուրահատուկ ինչ-որ խմիչք էի խմում: Խմեցի և հետո ձեռքս վերցրի գրիչս ու սկսեցի նայել հետ՝ անցյալիս: Փոքր ժամանակ երազում էի շուտ մեծանալ, և ինչքան անխելք եմ եղել ես, իսկ հիմա մի ժամանակի մեքենա կուզեի, որ գնայի անցյալ զուտ երազանքներս փոխելու, որոշ մարդկանց կյանքիցս ջնջելու համար:

Եվ այդպես մեկ ժամ կռիվ տվեցի անցյալիս և ներկայիս հետ, մտքերս գնացին անսահման հեռուն ու ափսոս, գրիչս չէր հասցնում ընթանալ մտքերիս համընթաց:

Լամպը շարունակում էր թրթռալ մինչև այն պահը, երբ լույսերը տվեցին: Ասես «Մոխրոտիկ» հեքիաթը լիներ, կախարդանքը մեկ վայրկյանում չքացավ:

Ես սիրում եմ մթությունը, երևի այն բանի համար, որ շատ կեղծավոր դեմքեր չեմ տեսնում այդ ժամանակ: