Ողջունում եմ ձեզ, Հայաստանի հպարտ ու արժանապատիվ քաղաքացիներ, ազգի պայքարող ու չհանձնվող երիտասարդություն, հեղափոխության ձգտած և այդ հեղափոխությունն ապրած հայորդիներ, ողջունում եմ բոլոր նրանց, ովքեր այժմ կարդում կամ երբևէ կկարդան այս տողերը:

Ես ավելի քան համոզված եմ, որ վերջին քսան օրերի ընթացքում բոլոր հայերը, ինչպես երբեք, մեծ ոգևորությամբ, եռանդով, շունչը պահած ու մատները խաչած հետևել են մեր երկրի քաղաքական գործընթացների զարգացմանը, ամեն օր պարտաճանաչ կերպով լսել են լուրերի թողարկումները, ժամերով նստել են ուղիղ եթերի առաջ, հետաքրքրվել ու տարվել են քաղաքականությամբ՝ սրտաբուխ մեկնաբանություններ թողնելով: Ու էլ չեմ խոսում այն հարյուր հազարավոր քաղաքացիների ու տարբեր բնագավառների գործիչների մասին, ովքեր ամեն օր ժամեր շարունակ քայլել են հանրապետության տարբեր փողոցներով, բղավել ու վանկարկել են՝ կորցնելով անգամ դրական ինքնազգացողությունը: Եվ այս ամենը տեղի է ունեցել միակ ու բոլորիս քաջ ծանոթ նպատակի համար, որին հասնելու ճանապարհին արդարացված էին բոլոր միջոցները:

Եթե քսաներորդ դարի խոշորագույն գրողներից մեկը՝ Թեոդոր Դրայզերը, ապրեր ժամանակակից աշխարհում, ապա նա իր հայտնի արտահայտությունը անպայմանորեն հայ ժողովրդին կհղեր. «Նրանց համար կյանքը միմիայն երկու կողմ ունի՝ ուժ և թուլություն…»: Ու նա հաստատ կշարունակեր իր տողերը, «…մինչդեռ նրանք սովոր չեն ապրել դրանցից երկրորդին առերեսված»: Հիրավի, չէր սխալվի Դրայզերը, ինչպես այսօր չի սխալվել հայ ժողովուրդը:

Դեմքիցս չհեռացող ժպիտը, օրավուր աճող հպարտությունս ու հայրենիքիս հանդեպ իմ սերը չի կարող թևեր չտալ ինձ ու վստահեցնել, որ ես ճիշտ եմ, ճիշտ եմ այն հարցում, որ Հայաստանն ավելի լավն եմ տեսնելու, որ այն արդեն ավելի լավն է: Ու թե կլինեն մարդիկ, ովքեր կժխտեն կամ չեն հավատա դրան, կլինեն դավաճանն իրենց սեփական գիտակցության: Ու թե հանակրծ կլինի այն ապագա երկրի գլուխը, ով ոչ մի կերպ չի արդարացնի միլիոնավոր մարդկանց հույսերը՝ նրանց հուսախաբ անելով, ինչին արդեն ամենաքիչն եմ հավատում, կլինի դավաճանն իր երկրի, ինքնասիրության ու մարդկային որակների:

Ուրեմն, եկեք վստահ առաջ քայլենք, չընկրկենք ու լավ իմանանք, որ եթե հազարամյակներ շարունակ գոյատևած փոքրաթիվ ազգը չի ոչնչացել անգամ աշխարհի ամենասարսափազդու թշնամու սրից, արհավիրքներից ու տանջանքներից, ապա մինչև աշխարհի վերջն էլ Աստծո ընտրյալ այդ ազգը կապրի, կհավատա ու երբեք չի հանձնվի:

Սեր, խաղաղություն ու ներդաշնակություն եմ մաղթում մեր երկրին ու մեզ բոլորիս: