Մարդկանց մեծամասնությունը սովորելով համալսարանում ինչ-որ առարկա կամ աշխատելով իրենց մասնագիտությամբ, մոռանում են իրենց մնացած հետաքրքրությունների մասին և կենտրոնանում են միայն իրենց մասնագիտության և աշխատանքի վրա: Ես կարծում եմ, որ սա շատ սխալ է: Սա նշանակում է, որ մարդիկ ապրում են միայն աշխատելու համար: Բայց դա ապրել չի նշանակում:

Ես ապագա մարքեթոլոգ եմ, բայց բացի մարքեթինգը ուսումնասիրելուց, հետաքրքրվում եմ շատ ու շատ այլ բաներով:

Օրինակ՝ ես շատ եմ հետաքրքրված հայոց պատմությամբ: Երևի ես ավելի շատ հայկական պատմավեպեր եմ կարդում, քան օրինակ, միասնական քննությունների ժամանակ պատմության քննություն հանձնող դիմորդներից շատերը:

Կարդում եմ ոչ միայն պատմավեպեր: Շատ եմ սիրում կարդալ հայ և համաշխարհային գրականություն: Առայժմ չեմ փորձել կարդալ արկածային գրականություն, բայց հաստատ կարդալու եմ:

Սիրում եմ պարել հայկական ազգագրական պարեր: Շատ եմ սիրում «Թամզարան», «Էջմիածինը», «Քոչարին» և այլն պարեր: Ի դեպ, ես պարի դասընթացների երբևէ չեմ մասնակցել: Պարերը սովորում եմ ինքնուրույն, օգտվելով «YouTube»–ում գտնվող տեսահոլովակներից:

Իմ հոբիներից մեկը քանոն նվագելն է: Չեմ պատկերացնում կյանքս առանց քանոնի: Հինգ տարի հաճախել եմ քանոնի դասընթացների: Կարողանում եմ նվագել նաև դաշնամուր, բայց հաճախ չեմ նվագում:

Ընդունվելու համար հայոց լեզվի քննություն պետք չէ հանձնել, բայց ես հաճախ եմ կատարում վարժություններ հայոց լեզվի շտեմարանից:

Իմ հաջորդ հոբին նկարչությունն է: Ճիշտ է, ես շատ լավ չեմ նկարում, բայց նկարում եմ: Տանը ունենք մի մեծ գիրք հայկական զարդանախշերի մասին: Ես օրվա ընթացքում առնվազն մեկ զարդանախշ եմ նկարում` օգտվելով այդ գրքից: Իհարկե միայն զարդանախշեր չեմ նկարում:

Պարբերաբար եմ սովորում նոր համակարգչային ծրագրեր: Հիմա փորձում եմ սովորել «3D Max» ծրագիրը:

Վերջերս մասնակցեցի մեդիա ճամբարի, որից հետո սկսեցի շատ սիրել կինոարտադրությունը և լուսանկարչությունը: Ամեն անգամ հետաքրքիր վայր գնալուց ինձ հետ վերցնում եմ իմ լուսանկարչական սարքը, որպեսզի լուսանկարեմ գեղեցիկ և հետաքրքիր տեսարանները:

Լավ, չմոռանամ իմ սիրելի մարքեթինգը: Ես փորձում եմ հնարավորինս շատ մասնագիտական գրքեր կարդալ, այսինքն, մարքեթինգի և բիզնեսի մասին: Ինտերնետից գտնում եմ նյութեր նրանց մասին: Հետևում եմ հաջողակ բիզնեսմեններին սոցիալական ցանցերով: Նրանք հաճախ են գրում կարճ, հետաքրքիր պատմություններ իրենց էջում իրենց կյանքի մասին: Մասնակցում եմ բիզնես թրեյնինգների:

Մի խոսքով, ես ապրում եմ իմ պատկերացումներով, «լավ կյանքով»: Երբ կարդում եմ ինչ-որ գիրք, դա կլինի պատմավեպ թե ոչ, էական չէ, պարում եմ ինչ-որ ազգային պար, քանոն եմ նվագում, մի քիչ նկարում եմ, մի քիչ հայերեն և ինֆորմատիկա եմ պարապում, մասնակցում եմ սեմինարի և այլն, օրվա ընթացքում, օրս լցվում է: Չեմ հասկանում` ինչպես են ապրում մարդիկ միայն կենտրոնացած լինելով մի աշխատանքի կամ մի առարկայի վրա: