Խելոք մնա, աշխարհ, խելոք մնա,
Թե չէ մարդիկ քեզ էլ
Կանեն պատառ-պատառ,
Կբաժանեն իրար՝ անհավասար
Ու դեմ դիմաց կելնեն՝ ահեղ մարտի․․․
Խելոք մնա, աշխարհ, խելոք մնա,
Թե չէ կառնեն ձեռքեդ
Քո անիրավ չարխը,
Ու իր բաժին՝ չարքաշ բախտի համար,
Քեզ կանիծի անգամ ինքը՝ բախտը․․․
Խելոք մնա, աշխարհ, խելոք մնա,
Թե չէ, մեկ էլ տեսար՝
Մարդկանց խելքին փչի
Քեզ էլ թողնել մենակ ու հեռանալ
Էլ քո հալը, աշխարհ, ո՞ւմ կհուզի․․․
Մեկ էլ միտք եմ անում, թե ի՞նչ խղճով,
Ու ի՞նչ հույսով
Պիտի խելոք մնաս,
Մեկ է՝ մի օր կանեն պատառ-պատառ,
Մի օր, անշուշտ, չարխդ ձեռքեդ կառնեն․․․
Թող որ գնան, աշխարհ, թող հեռանան․
Դե մտորիր հապա,
Թե օրերից մի օր,
Քո խեղճ հալը, աշխա՜րհ, ո՞վ հարցրեց,
Քո վերքերը՝ հազար, ո՞վ փարատեց․․․
Չէ՜, գավդ բեր, աշխարհ, մենք ի՞նչ խելոք
Մեզ վաղուց են արդեն
կարգել կարգին խելառ․․․
Ու թող այդպես լինի․ պապս կասեր՝
Խելոք մարդու օրը, թող որ կտրի․․.
Լուսանկարը՝ Մարատ Սիրունյանի