Չէ, չէ, սպասիր, անգամ եթե մենք ծանոթ չենք, դա չի նշանակում, որ տողերումս քո մասին չի լինելու: Ես ուղղակի անունդ չեմ գրի, բայց գիտեմ, որ կկարդաս: Երևի… Այնքան էի ուզում գրել, բայց մտքերս կուլ էին գնացել «սև խոռոչին» և հետ չէին գալիս: Իսկ ես իմ համառությամբ և մատիտով նկարեցի նոր մտքեր ու մի բաժակ թարմ ջրով խմեցի, որ խոսեմ հետդ:
Ես քեզ մի պահ սիրել եմ անգամ, բայց դա եղել է վաղուց (ես դա նշում եմ, որովհետև հաջորդ տողերից դու կհասկանաս, որ քո մասին է խոսքը): Դու այնքան ուրիշ էիր, ինքնատիպ, դե, հիմա էլ ես ուրիշ, բայց ճաշակովս չես, ես ավելի լավն եմ: Երևի կուզենամ, որ միշտ մնաս էդպիսին, գիտե՞ս: Դե հա, հիմա մի քիչ ամաչեցի, որ անկեղծացա հետդ: Բայց հետս կշփվես առաջվա պես, չէ՞ որ դա շատ վաղուց էր…
Ես քեզ չգիտեմ ու չեմ էլ մտածում, որ մի օր կճանաչենք իրար, բայց այնքան տեղեկացված եմ քեզնից, չես էլ պատկերացնի: Դե, համարյա ամբողջ շրջապատս քեզ գիտի, ու յուրաքանչյուր քայլդ նրանց հետ՝ կարծես ինձ հետ քայլես: Ինչևէ, կարևոր բան չեմ կարող ասել, դե, քեզ չեմ ճանաչում:
Դե, քեզ հետ ծանոթացա էն մեկի ասելով: Հա, չէր փայլում մեր ծանոթությունը, բայց հիմա մեր շփումը, առանց չափազանցնելու, շողում է: Հիշո՞ւմ ես, չնայած՝ մի քանի օր առաջ էր, էլի, որ անիմաստ վիճեցինք: Էհ, ոնց չէի ուզում էլ հետդ խոսե՜լ: Բայց էդ մի պահ էր: Ինձ համար դժվար կլինի առանց քեզ, դու ինքդ դա շատ լավ գիտես:
Քեզ հետ ծանոթացա առաջինը: Ինչ օր էր, է: Չէ, վայ, առաջինը քույրիկիդ հետ ծանոթացա, հետո իմացա քո մասին: Քո կազմվածքից ով ունենար, նույնքան համարձակ կլիներ: Դու շատ լավն ես, ու հենց համարձակությունդ է բոլորին դուր գալիս: Լավ, չերկարացնեմ, դու մնացածը ինձնից լավ գիտես։
Քո մասին մի բան կասեմ․ ինչքան մազերդ՝ կարճ, էդքան հիասքանչ:
Հըմ, հավատա, ձեր գրականության ուսուցչուհին շատ լավ է բացատրում, ուղղակի մի քիչ գրքային է: Անցած անգամ ասացի՝ առանց կռիվների, ոնց որ ճաշն առանց աղի: Ես քեզ շատ եմ սիրում: Հա ու ամեն գալուցս աղ ու հացը չմոռանաս (ծիծաղում եմ):
Ը՜, քեզ իրոք կարոտել էի: Մեկ-մեկ կարիքդ շատ եմ զգում, քեզ հետ կիսվելը հեշտ չէ, որովհետև դու չափից շատ ես դետալներին ուշադրություն դարձնում, բայց դա էլ իր հետաքրքրությունն ունի: Հա, ու կարմիրը քեզ շատ է սազում:
Լսիր, որ գործիս համար ինձ գովաբանում են, աշխարհն իմն է լինում: Շունչս պահած սպասում էի, թե առաջինը ով կասի իր կարծիքը: Միայն դու… Ես քեզ կարոտում եմ։
Է՜, գիտեմ, որ դու չես կարդա, դրա համար էլ անունդ կտամ: Վասպուր, ինչքան լավ օրեր էին ինձ համար քեզ հետ շփվելու օրերը: Ամենալավն ու հետաքրքիրը: Մեկ է՝ չես կարդալու, չշարունակեմ:
Դե, քո սիրուն դիմագծերն ինձ գրավեցին, ու առաջին քայլը արեցի էս տողերով․ «Գիտե՞ս, դու ինձ դուր ես գալիս»։ Քո դեմքի արտահայտությունն այդ պահին մի լավ խնդմնդիկ առաջացրեց:
Հանկարծ չտխրեք, բոլորս էլ սխալվել ենք մեր կյանքում, ուղղակի ես բացատրել եմ, թե Ձեր արած սխալներն ինչու են մեծ թվում: Ես Ձեզ շատ եմ սիրում, դուք շատ լավ մարդ եք: Շատերն են այդ կարծիքին:
Կներես, որ քո մասին չգրեցի, մտածեցի՝ նյութս երկար կլինի, ու ոչ բոլորը հավես կանեն հասնել իրենց տողերին…
Հա ու հենց գտնես քեզ, ու մենք կամ երկուշաբթի, կամ էլ մի այլ ամսվա կամ տարվա ինչ-որ անուն ստացած օր հանդիպենք, ամուր կգրկես ինձ՝ ի նշան բարեկամության, խնդրում եմ: