Այգեհովիտ գյուղում պահպանված մի ավանդույթ կա, ըստ որի,եթե այդ տարի երաշտ էր լինում, անձրև չէր գալիս, ապա մի մեծահասակ պատրաստում էր տիկնիկ, որը «Նյուրի» էին անվանում: Այն կապում էին փայտից և տալիս էին փոքր երեխաներին, ովքեր պարտավոր էին տիկնիկը վերցրած շրջել գյուղով մեկ, մտնել բոլոր տները, ջուր լցնել տիկնիկի վրա և խնդրել տանտիրուհուն`իրենց ձու, յուղ, ընկույզ կամ մեկ այլ ուրիշ բան տալ: Եվ անընդհատ շրջում էին ու տիկնիկի վրա ջուր էին լցնում և մոտավորապես այսպիսի բովանդակությամբ ծիսական աղոթք կամ հմայք էին արտասանում.
Նյուր, նյուրին էկել ա,
Հաբլա-բուրին էկել ա,
Նյուրիին եղ տվեք, նյուրիին ծյու տվեք`
Վէր անձրև կյա:
Կամ`
Նյուր, նյուրին էկել ա,
Հարդա նյուրն էկել ա,
Նյուրիին ջուր տվեք`
Վէր հովանա:
Կամ`
Նյուր, նյուրին էկել ա,
Հաբլա-հուրին էկել ա,
Եղ տվեք պորտին քսենք,
Ծյու տվեք ծեռին տնենք.
Վէր անձրև կյա:
Կամ էլ, ասում են, որ գորտ էին սպանում, հողով ծածկում, որպեսզի անձրև գա:
Գորտնուկից ազատվելու աղոթք.
Լուսնյակ նորի,
Կյորտնուկ կորի:
Գրի առնող` Ռոզա Մելքումյան