Արդեն գարուն է։ Արևը ջերմ ժպտում է և տաքացնում մեր սրտերը։ Բնությունը, ինչպես նաև Կաքավասար գյուղս, աստիճանաբար արթնանում են ձմռան խոր քնից։
Գարունն իր առեղծվածային գույներով է պատել գյուղս։ Օդը մանկան արցունքի պես պարզ է ու ջինջ։ Երկնքում լողում են ճերմակ-ճերմակ ամպերը, որոնք շարժվում են դեպի հորիզոնը, իսկ ծառի նուրբ բողբոջներով ճյուղերը օրորվում են մեղմ քամուց։ Մեր տան կողքով հոսող գետակը վարարել է ձնհալի ջրերից, և ուրախ քչքչոցով հոսում է սարերից ներքև, հաղթահարելով ամեն մի խոչընդոտ։ Թռչունները երամներով վերադառնում են իրենց հին, բայց և հարազատ դարձած վայրերը՝ փողոցները լցնելով իրենց ուրախ ծլվլոցով։ Իրենց ժրաջան աշխատանքներն են սկսել փոքրիկ և աշխույժ մեղուները։ Նրանց նուրբ թևերի տզզոցը խառնվելով թռչունների ծլվլոցին, մի հետաքրքիր, բայց և տարօրինակ երաժշտության է նմանվում։ Ամբողջ գյուղը պարում է այդ երաժշտության ներքո։
Արևն իր ջերմ ճառագայթները սփռում է, կրկին ժպիտ նկարում մարդկանց դեմքերին։ Իսկ գարունը իր կախարդական վրձինը ձեռքին, երփնագույն ներկերով երջանկություն է նկարում։
Գարնանային անուրջները պատել են մարդկանց մտազբաղ հոգիները, ու ստիպում են կրկին երազել ու հավատալ․․․ Հավատալ հրաշքին։
Գարնան գալստյան մասին մեզ առաջինը հայտնում են կապուտաչյա, փոքրիկ ու համեստ ձնծաղիկները։ Նրանք բացվում են ուղղակիորեն ձյան մեջ, և համարձակորեն ժպտում բոլորին։ Շուտով կծաղկեն նաև ծառերը, և կնմանվեն սպիտակ հագած նորահարսերի։ Եվ այս ամենը նշան է այն բանի, որ արդեն գարուն է, և անցյալում է մնացել ձմռան ցուրտն ու ահարկու սառնամանիքը։
Դուք էլ նայեք ու ժպտացեք: