Ասում են՝ երազանքները իրականանալու հատկություն ունեն, եթե սպասում ես, հավատում ու նաև ինչ-որ քայլ ես անում դեպի դրա իրականացումը:

Երազել սկսեցի 10-11 տարեկանից։ Տիկնիկներ, խաղալիքներ ու հեռախոս ունենալը չի եղել իմ երազանքը, այլ մեծանալ ու լավ գործ ունենալը։ Երազանքս կոտրվեց 17-18 տարեկանում, երբ հասկացա, լավ գործ ունենալու համար նախ և առաջ ուսում էր հարկավոր, որը ինձ համար անհասանելի էր։ Վերջին տարիներին, երբ դասարանում խոսում ու քննարկում էին` ով ուր է ընդունվելու, ես լռում էի, միայն մտքումս երազելով ու ինձ պատկերացնելով ուսանողական կյանքում, ինչ-որ ոլորտում հաջողությունների հասած, հետո երազանքներիցս կտրվում էի ու էլի հետ գալիս անգույն իրականություն։ Դպրոցս ավարտեցի, ու եթե նախկինում դասարանի մի անկյունը նստել ու երազելու անկյունս էր, ավարտելուց հետո դա էլ վերացավ, ու դրա հետ՝ երազանքներիս մի մասն էլ։ Դպրոցից հետո սկսվեց իսկական անգույն իրականությունը։ Առանց ուսման, առանց աշխատանքի հնարավորության ու առանց երազանքի ապրելը դժվար էր, դժվար էր, երբ արթնանում էի՝ առանց ապագայի մասին մտածելու, արթնանում էի՝ գիտակցելով, որ ժամանակին երազածս լավ գործը էլ երբեք չեմ ունենալու։

Էսպես մտածելով ապրեցի մի տարի։

Երազանքս կիսով չափ վերակենդանացավ 19 տարեկանում, երբ որոշեցի անգույն օրերս իմ ձեռքով ներկել և ինչ-որ հետաքրքրություն մտցնել իմ կյանք։ Սկսեցի ինքնակրթությամբ զբաղվել, հետո մեծ դժվարությամբ առաջին քայլերս արեցի, ոչ ֆորմալ կրթությամբ զբաղվեցի, դասընթացներին մասնակցություն ունեցա ու սկսվեց ակտիվ գործունեության շրջան։ Կյանքիս էս փուլը տևեց 2 տարի, ակտիվությունս մեծացավ, զբաղվածությունս՝ ևս, էս շրջանում ամեն ինչ այնքան լավ էր, որ բարձրագույն ուսում ստանալու ձգտում էլ չունեի։ Չունեի այնքան ժամանակ, մինչև աշխատանք փնտրելիս չլսեցի էս արտահայտությունը․ «Դու ինչի՞ վրա էս քո հույսը դրել, մեկ ա՝ չես ընդունվելու, դիպլոմ չունես»։ Էս խոսքերից հետո աշխատանքի հարցազրույցներ էլ չեմ անցել ու չեմ էլ փնտրել, այս խոսքերը հիշել եմ ամեն օր, ամեն ժամ ու էլի մի անկյուն գտել լացելու ու մի քիչ թեթևանալու համար։ Այս խոսքերը վերջնականապես կկոտրեին ինձ, եթե չլինեին մարդիկ, ովքեր իմ ուժերին ինձնից ավելի շատ էին հավատում։ Ընդամենը մի քանի օր առաջ ես լսում եմ, որ տարիների երազանքս կիրականանա, հա, խոսքը բարձրագույն կրթություն ունենալու մասին է։ Զգացողություններս աննկարագրելի են՝ հուզմունք, ուրախություն ու ապագայի հանդեպ մեծ ծրագրեր։ Վերջին օրերը փոխել են իմ կյանքը, վերջին օրերի մարդիկ, որոնք օգնեցին ինձ իմ երազանքի իրականացման հարցում, կողքիս են լինելու միշտ, իրենց օգնությամբ ես անում եմ իմ առաջին քայլը, իրենց օգնությամբ ես ունեմ էն հնարավորությունը, որին միշտ սպասել եմ։ Իմ խոստումը պետք է իրականանա, ես դառնալու եմ այն մարդը ու այն մասնագետը, որի անունն իմանալով՝ ամեն անգամ հպարտանալու եք։

Ես իմ երազանքին կհասնեմ 22 տարեկանում, դու կհասնես 30-ում կամ 35-ում, մյուսը՝ միգուցե 50-ում։ Կյանքի դժվարությունները թող երբեք չկոտրեն քեզ ու ամենակարևորը՝ չկոտրեն երազանքներդ։