Ի՞նչ է Կիոկուշին կարատեն, ինչպիսի՞ տարածում ունի այն Հայաստանում։ Այս թեմայով էլ զրուցեցի գործող մարզիկ և մարզիչ Ստեփան Գրիգորյանի հետ:
-Ի՞նչ սպորտաձև է սա, կխնդրեմ մի քանի բառով ներկայացնել:
-Կիոկուշինը կոնտակտային ոճ է։ Հիմնադրվել է 1950-ական թվականներին Ճապոնիայում` կորեացի վարպետ Մասուտացի Օյամի կողմից և տարիների ընթացքում տարածվել է աշխարհով մեկ։
-Իսկ Հայաստանում ինչքանո՞վ է այն տարածված, շա՞տ են արդյոք այս սպորտաձևով հետաքրքրվողները։
-Հայաստանում մի քանի ֆեդերացիաներ կան, որոնցից մեկն էլ մեր ֆեդերացիան է։ Այն Հայաստանում օրինական գործում է 2005 թվականից, հիմնադիրը և նախագահը Անդրանիկ Հակոբյանն է։ 2005 թվականին մարզվում էին հարյուրավոր մարզիկներ, իսկ այսօր արդեն 2000՝ մարզիկ` Հայաստանում և Արցախում։
-Կպատմե՞ք ֆեդերացիայի աշխատանքի մասին, ի՞նչ ձեռքբերումներ եք ունեցել այս տարիների ընթացքում։
-Ֆեդերացիան այս տարիների ընթացքում մասնակցել է միջազգային մասշտաբի բազմաթիվ արտերկրյա մրցաշարերի, Եվրոպայի և աշխարհի առաջնությունների՝ ընդհանուր հաշվով հայրենիք բերելով 125 ոսկե, 103 արծաթե և 130 բրոնզե մեդալ: Հայկական հիմնը հնչել և եռագույնը պատվով ծածանվել է ամենատարբեր երկրներում՝ Ճապոնիա, Գերմանիա, Իսպանիա, Իտալիա, Հոլանդիա, Ռուսաստան, Ուկրաինա, Հունաստան, Բուլղարիա, Վրաստան և այլուր:
-Վերջերս տեղի է ունեցել մրցաշար, կխնդրեմ խոսեք դրա մասին: Ի՞նչ հաջողություններ գրանցեցիք։
-Մարտի 23-ին Իսպանիայում կայացած Կիոկուշին կարատեի Եվրոպայի առաջնությանը մասնակցեցին 25 պետությունների պատվիրակություններ:
Հայաստանի Կիոկուշին կարատեի ֆեդերացիայի մարզիկները՝ ֆեդերացիայի հիմնադիր-նախագահ Անդրանիկ Հակոբյանի ղեկավարությամբ, փայլուն հաջողություններ գրանցեցին՝ զբաղեցնելով հետևյալ հորիզոնականները. 3 մարզիկներ դարձան ոսկե մեդալակիրներ՝ Վահագն Հակոբյան, Մաքս Վլասյան, Անդրանիկ Ստեփանյան: Դավիթ Կարապետյանն ու Արման Հովսեփյանը դարձան բրոնզե մեդալակիրներ։
-Ապագայում ի՞նչ առաջնություն է սպասվում, որի մասին կուզեք տեղեկացնել:
-Ապրիլի 7-ին Աշտարակ քաղաքում կայանալու է ՀՀ գավաթի առաջնություն, որի մրցանակակիրները երկու շաբաթ անց մասնակցելու են Հայաստանում կայանալիք «Արմենիա Գրամփ» միջազգային մրցաշարին։ Ներկա պահին մասնակիցներ ունենք Վրաստանից, Իրանից, Ղազախստանից։
-Հե՞շտ է լինել մարզիչ և աշխատել երեխաների հետ, չէ՞ որ պատասխանատու աշխատանք եք կատարում։
-Եթե սիրես աշխատանքդ, ապա հեշտ կստացվի, ինչպես իմ դեպքում։ Ճիշտ է, լինում են դեպքեր, երբ երեխաները կոմպլեքսներ են ունենում, ամաչկոտ են լինում, բայց փորձում ենք աշխատանք տանել նրանց հետ և ընտելացնել միջավայրին և իրենց մարզաձևին։