Ես ուզում եմ խոսել ՀՊՄՀ-ի դասախոսների մասին, իսկ ավելի կոնկրետ՝ Կրթության հոգեբանության և սոցիոլոգիայի ֆակուլտետի դասախոսների մասին՝ առանց անուններ շեշտելու: Մեր դասախոսներն, ըստ իս, մեզ տալիս են բավարար գիտելիքներ ոլորտի և տվյալ առարկայի վերաբերյալ: Իհարկե, ունենք նաև դասախոսներ, որոնք ունեն հարուստ փորձ, ոլորտից քաջատեղյակ են, ունեն իրենց իսկ հեղինակած գրքերը, սակայն չունեն այդ ամենն ուսանողին հասկանալի մատուցման ձև: Իսկապես, երբ առարկան մասնագիտական է, և այն կազմում է ամբողջ բակալավրիատի հիմքը, և չունես բավարար գիտելիք, դա սարսափելի է: Դասի թեմայի վերաբերյալ հարց ես ուղղում, հարցիդ պատասխանը հնչում է մինչև դասի ավարտը, բայց իրականում դու չես ստանում պատասխանը: Նյութերը կան, բայց սովորելու համար նախ հասկանալ է պետք, իսկ մենք հասկանում ենք մեկ շաբաթը մեկ՝ սեմինարի ժամին: Ունենք մասնագիտական առարկա, որ դասերին չգնալ չես կարող, որովհետև գիտես, որ մեծ բան ես կորցնելու: Ես իրականում չէի ուզում անուն նշել, բայց չեմ կարող: Ինձ, ու վստահ եմ նաև շատ ուսանողների, Անի Խուդոյանի ժամերին բացի դասից այլ բան չի հետաքրքրում, երբ անընդհատ հեռախոսիդ կոճակը չես սեղմում, որ տեսնես՝ դասին քանի րոպե մնաց, երբ չես խնդրում 5 րոպեով դուրս գալ իրականում ժամանակը սպանելու համար, երբ բոլոր առաջադրանքները հաճույքով ես կատարում, ու ամենակարևորը, յուրաքանչյուր դասի ավարտից հետո քեզ պատկերացնում ես ընկեր Խուդոյանի փոխարեն, մտածում ես՝ եթե ես ստացածս լավ յուրացնեմ, աշխատեմ, ապա ես էլ կդառնամ ընկեր Խուդոյան:
Ուզում եմ նաև խոսել մի երևույթի մասին, որը հեղափոխությունից հետո բավականին քննարկվեց, տարբեր որոշումներ կայացվեցին, բայց ամեն ինչ մնաց նույնը: Հարցը վերաբերում է ուսանողի քննությանը չմասնակցելուն` վարձի որոշակի չափի չմուծման պատճառով: Տեսեք, դա իրականում միշտ է այդպես եղել․ մինչև վերջին քննությունը, եթե ամբողջական գումարը մուծված չէ, քննությանը չես մասնակցում: Բայց կա մի օրենք, ավելի ճիշտ իրավունք` գրել պարտավորագիր, որը պարտավորեցնում է մնացած գումարը մուծել, օրինակ, մինչև այսինչ ամսի 10-ը: Գրելու համար դիմում են դեկանին, դեկանատի աշխատողը տալիս է դիմումի համապատասխան ձևաթուղթը, ուսանողը լրացնում է, և դրվում է կնիք: Վերջերս նույն ուսանողը, որը 2018 թվականին գրել է նույն պարտավորագրից, մերժվեց, թե հնարավոր չի։ Հենց այդ ժամանակ մեկ ուրիշ ուսանող նստած գրում էր պարտավորագիր: Ես չեմ ուզում մեկնաբանել…