Թավշյա, բաց ձեռքերի, սիրո և համերաշխության հեղափոխություն, սպիտակ հաղթանակ: Անվանեք, ինչպես ուզում եք, բայց երբ տարիներ անց հայերին հարցնեք 2018թ. ապրիլ-մայիս ամիսներին Երևանում կատարվող իրադարձությունների մասին, նրանց աչքերը կփայլեն, դեմքներին ժպիտ կհայտնվի, ու դուք կլսեք այս հիշողությունները, որ կպատմվեն մեծ ոգևորությամբ:
«Ես ուսանող էի ու շարժման առաջին օրվանից դուրս էի եկել փողոց, որովհետև ի սկզբանե հավատում էի հաղթանակին»:
«Մենք հենց այսպիսի Հայաստանի մասին էինք երազում, մենք սրա համար էինք պայքարում»:
«Տոտալ դասադուլ և գործադուլ, փակ փողոցներ, երջանիկ դեմքեր ու սպիտակ հաղթանակ»:
«Կանայք իրենց բողոքն էին արտահայտում խոհանոցային պարագաների միասնական չկխչկխոցով»:
«Ինչե¯ր ասես, որ չարեցին սովետ չտեսած, անվախ երիտասարդները»:
«Հայրենիք էին վերադարձել աշխարհասփյուռ հայեր ու արվեստի հայտնի ներկայացուցիչներ»:
«Մենք ամեն օր քայլում էինք տասնյակ կիլոմետրեր ու չէինք հոգնում»:
«Մեր ժողովուրդը նախկինում այդչափ համախմբված չէր եղել, հայը հային այդքան շատ չէր սիրել երբեք»:
«Ես փոքր էի, բռնել էի պապիկիս ձեռքը, ու մենք քայլում էինք մարդկանց բազմության միջով»:
«Պատմաբանները անհանգստություն էին հայտնում՝ մտածելով, որ պատմությունը կարող է կրկնվել, բայց ժողովուրդն անսասան էր ու կորցրել էր վախը»:
«Սա ոչ միայն իշխանական հեղափոխություն էլ, այլև մարդկային. հայերի աչքերում հայտնվել էին հույսն ու հավատը, թագավորում էր բարությունն ու հանդուրժողականությունը»:
«Այդ օրերին մեր գյուղի բնակիչները տեղավորվել էին մեքենայիս բեռնախցիկում. ուղևորվում էինք Երևան: Հրապարակում մեզ դիմավորեցին անասելի ջերմությամբ»:
«Վարչապետի ընտրության օրը Երևանի բոլոր սրճարաների հեռուստաէկրաններին ԱԺ նիստն էր»:
«Մեքենաները հատուկ ազդանշաններով էին ողջունում միմյանց, իսկ մարդիկ ժպտում էին հարազատ անծանոթերին»:
«Մեր մայրաքաղաքում սպիտակն էր իշխում, չկար կարմիրը՝ արյան գույնը»:
«Երեխաս մեկ տարեկան էլ չկար: Տարել էի հրապարակ, բարձրացրել էի նրան, որպեսզի անկախության ու ազատության շունչը զգա»:
«Հաղթանակի օրը հորդ անձրև տեղաց: Այն մաքրեց «մութ ու ցուրտ տարիների», սովետի ու կեղծ ժողովրդավարության հետքերը»:
«Ժողովուրդը ցնծության մեջ էր, ասես ամենուր հարսանիք լիներ»:
«Հիշում եմ ՝ ինչպես էին բոլորը պարում՝ ոմանք բեմում, ոմանք փողոցում, ոմանք մեքենաների վրա, ոմանք էլ շատրվանների ու անձրևաջրերի մեջ»:
«Ծնվեցին մի շարք ոգևորիչ ու տպավորիչ երգեր, որ հիմա էլ լսելուց հիշում եմ ու փշաքաղվում»:
Ուստի բոլոր նրանք, որ գեթ մեկ անգամ մասնակցել են ցույցերին ու նոր հաղթանակի օրերին եղել Հանրապետության հրապարակում, վառ հիշողություններ ունեն հաջորդ սերունդներին պատմելու և հպարտանալու: