arman arshak

Հայաստանում գարունը սկսում է մարտի 2-ից

Երևի բոլորիս ընտանիքներում լսել ենք մարտիմեկյան դեպքերի քննարկումները ու հիմնականում չենք հասկացել, թե ինչից էին խոսում մեծերը: Հիմա մտածում եմ՝ երևի մեծերն էլ չէին հասկանում՝ ինչ է կատարվել:

2008-ի մարտի մեկին առաջին դասարանում էի ու ամեն ինչ չափազանց աղոտ եմ հիշում: Միակ դրվագը, որ ֆիքսվել է հիշողությանս մեջ, այն է, թե ինչպես էր մայրս համոզում հորս չգնալ Ազատության հրապարակ: Հիշում եմ, թե ինչպես էին հարևանները անհամբեր սպասում, որ լուրերը սկսվեն, և հասկանան՝ ինչ է կատարվում Երևանում:

Անցան տարիներ, և երբ 13-14 տարեկան էի, ավագ ընկերներս սկսեցին ինֆորմացնել՝ ինչ է կատարվել իրականում և տրամադրել մի քանի գիրք ու նաև մի ֆիլմ: Ֆիլմ, որը դիտելիս իրար էին միաձուլվել վախն ու անարդարության զոհ լինելու զգացումը: Կասեք, խնդրեմ, ինչո՞ւ էին հարևանները և մայրս սպասում լուրերին, եթե դա անաչառ լրատվություն չէր, մամուլն էլ անկախ չէր:

Ֆիլմը առաջին անգամ դիտելուց հետո հասկացա, որ ֆիլմը պետք է դիտի հասարակության մեծ մասը, քանի որ շատերն էին զոհ գնացել այդ կախյալ լրատվականներին: Այդ օրվանից ի վեր սկսեցի հույսերիս շարքին ավելացնել ևս մեկը: Ապրել՝ ունենալով հույս, որ կգա մի օր, և կբացահայտվի չտեսագրված լուսաբացը:

Օրեր առաջ մեծ աղմուկ բարձրացրեց այդ ֆիլմի՝ «Հայաստանի կորսված գարունը», ցուցադրությունը: Հուսամ՝ ֆիլմը դիտեցին շատերը և բացահայտեցին մարտի մեկը, իսկ երիտասարդ սերունդը ծանոթացավ իր երկրի պատմության կարևորագույն էջերից մեկին, որի մասին միշտ լռում էին:

2008 թվականից ի վեր Հայաստանում գարունն սկսվում է մարտի 2-ից, իսկ հայ ժողովուրդը միշտ մարտիմեկյան դեպքերի պահանջատերն է: