Նելլիի ձիրքը գրելն ու ասմունքելն է։ Նրա համար գրելը՝ մտքերի արտահայտման, իսկ ասմունքը ինքնադրսևորման լավագույն միջոցն են։ Նելլի Իգիթյանի հետ զրուցել եմ իր տաղանդի, հայրենասիրության, ինչպես նաև ստեղծագործական նորության մասին։

-Երբվանի՞ց ես սկսել գրել։

-2015 թվականից, բայց ավելի ոգևորված սկսեցի գրել Ապրիլյան քառօրյայի օրերին և դրանից հետո՝ մինչև օրս։

-Առաջին անգամ ի՞նչը տրամադրեց քեզ գրել։

-Եթե խոսեմ 2016 թվականին գրված բանաստեղծություններիս մասին, ապա այդ օրվանից մինչ օրս ինձ գրել տրամադրում են հայերիս հաղթական ոգին, մեր զինվորների կամքն ու հաղթանակի բերկրանքը։

-Հիմնական թեման, որի մասին գրում ես հաճախ, հայրենի՞քն է։

-Կարելի է ասել՝ միշտ է հայրենիքը։

-Իսկ ըստ քեզ՝ հայրենիքի մասին գրելը հայրենասիրությա՞ն դրսևորում է։

-Հայրենասիրության դրսևորման տարբեր ձևեր կան, ես էլ այսպես եմ փորձում ցույց տալ սերս Հայաստանի հանդեպ։

-Այն պահը, երբ իրոք գրելու անհրաժեշտություն ես ունեցել։

-Երբ ցանկություն եմ ունենում գրելու, հենց այդ պահն էլ դառնում է անհրաժեշտ։ Եթե որևէ բան հանձնում եմ թղթին, ունենում եմ և՛ դրա պահանջը, և՛ պատճառը։

-Գիտեմ՝ նաև ասմունքում ես․ ասմունքում ես քո՞ գործերը, թե՞ այլ գործեր ևս։

-Այլ գործեր ևս, բայց հիմնականում հայրենասիրական բանաստեղծություններ։

-Ո՞ր գրողի գործերն են առավել գրավում քեզ։

-Երկար տարիներ է՝ ինձ հոգեհարազատ են Շիրազի գործերը։ Շատ եմ սիրում նրա «Էքսպրոմտ» բանաստեղծությունը։

-Երբ խոսեցիր գրելուց, զգացի՝ հայրենասիրությունը արյանդ մեջ է, իսկ ասմունքը ի՞նչ է տալիս քեզ, կարողանո՞ւմ ես տալ այն, ինչ զգում ես։

-Իհարկե։ Երբ բեմում եմ, ինձ լիարժեք եմ զգում, այն պահին, երբ զգամ՝ բեմ բարձրանալիս չեմ կարողանա փոխանցել այն, ինչ բխում է հոգուցս, էլ չեմ բարձրանա։

-Տավուշի դեպքերից ոգեշնչված՝ չե՞ս գրել արդյոք նոր բանաստեղծություն։

-Գրել եմ, պատրաստվում եմ հրապարակել։

-Նելլի՛, կհամաձայնես ինձ հետ, որ մեր սերունդը հաղթողի սերունդ է, իսկ ի՞նչ ես զգում այսօր ևս սահմանից լուրեր լսելիս, և ի՞նչ կմաղթես մեր զինվորներին։

-Միանշանակ համաձայն եմ․ մենք հաղթանակ տենչող ու կերտող ժողովուրդ ենք եղել, կանք ու կլինենք։ Մեր սերունդը մեկ անգամ չէ, որ ապացուցեց, որ իր ապուպապերին արժան է։ Սահմանից եկող լուրերը ինձ անասելի ուժ են տալիս, որովհետև մեր զինվորները մեկ անգամ էլ ապացուցեցին, որ գիտեն՝ ում և ինչի համար են կռվում։ Նրանց էլ մաղթում եմ անսահման ուժ, թող միշտ հիշեն, որ թիկունքում է այն ժողովուրդը, որ ամեն պահի պատրաստ է կանգնել իրենց կողքին։ Աստված խաղաղություն տա մեր սահմաններին ու կրկնապատկի մեր զինվորների կամքը։