Բարև ձեզ. Չգիտեմ, նկատել ե՞ք, թե՞ չէ. այս կյանքում ամեն ինչ տեղի է ունենում հանկարծակի: Հանկարծակի մի ուրախ դեպք ես հիշում, ու տրամադրությունդ բարձրանում է, հանկարծակի սիրահարվում ես, հանկարծակի խելագարվում:
Երբեմն հանկարծակի մտքումդ մի հիասքանչ գաղափար է առաջանում: Աչքդ էլ չես թարթում ու հանկարծակի ծերանում ես, հանկարծակի էլ մահանում:
Կյանքում այնքան շատ են այդ հանկարծակի դեպքերը, որ մարդիկ միշտ անհանգստանում են: Օրինակ, ինչ որ կարևոր բան անելուց առաջ միշտ ասում են. «Իսկ եթե հանակարծ չստացվի՞»: Բայց մեկ-մեկ էլ վստահ ես, որ չի ստացվելու, բայց հանկարծ ստացվում է…
Առանց հանկարծակիության երևի կյանքը լիներ անհետաքրքիր ու միապաղաղ, այսինքն, կդառնար մի խաղ, որի բոլոր աշխարհները անգիր գիտես ու մի քանի անգամ խաղալուց հետո կհոգնես կրկնությունից:
Առանց հանկարծակիության անկասկած մարդկանց կյանքն ավելի հեշտ կլիներ: Մարդը հստակ կիմանար, թե ինչ է իրեն սպասվում: Ինչպես բնության մեջ, այնպես էլ կյանքում, ամեն ինչ փոխկապակցված է:
Ինձ թվում է, ձեզ դուր եկավ, բայց մեկ է, կասկածը էլի սրտումս է. «Իսկ եթե հանկարծ ձեզ դուր չգա՞»: