Ես ապրում և սովորում եմ Ֆրանսիայում։ Կյանքում մտքովս անգամ չէր անցնի, որ Հայաստանից բացի ուրիշ տեղ կարող եմ ապրել, բայց կյանքը լի է անակնկալներով։ Գալով Ֆրանսիա՝ շատ բաներ փոխվեցին իմ բնավորության մեջ։ Առաջին հերթին սկսեցի բոլորին հավասար աչքով նայել՝ չտարբերելով ազգությունը, կրոնը կամ մաշկի գույնը։ Բացի բնավորությունը՝ մտածելակերպումս էլ ահռելի փոփոխություններ կան:
Հայաստանում միշտ մտածել ենք, որ թուրք կամ ադրբեջանցի մարդիկ վատն են։ Այստեղ ունեմ և՛ թուրք, և՛ ադրբեջանցի ընկերներ։ Քիչ-քիչ մտերմանալով նրանց հետ՝ հասկացա, որ այնպիսի ազգ չկա, որտեղ և՛ վատ, և՛ լավ մարդիկ չլինեն։ Ուղղակի մենք միշտ մտածել ենք, որ նրանք վատն են, քանի որ մեր, կարելի է ասել, թշնամի ազգից են։ Միգուցե Հայաստանում կամ Թուրքիայում նույն մարդիկ իրար հետ լեզու չգտնեն, բայց օտարության մեջ բոլորը հավասար են դառնում։
Հարգանք. և էլ ոչ մի բան պետք չէ մարդու հետ շփվելու համար։ Ես քրիստոնյա եմ, ընկերներիս մեծ մասը սևամորթներ և մուսուլմաններ են։ Դա մեր ընկերության մեջ ոչ մի խոչընդոտ չի առաջացնում։
Ապրել և զարգացնել աշխարհայացքը քո մեջ, քո սրտում…