Հույս ունենք…

Ես ապրում եմ Կոտայքի մարզի Արզական գյուղում: Արզականցիներիս համար կա մի արդիական խնդիր. Արզականում գործող եկեղեցիներ չկան, բայց կան խոնարհված անմխիթար վիճակում գտնվող եկեղեցիներ, որոնք 10-ից 15-րդ դարի կառույցներ են:

Լուսանկարը` Էլադա Պետրոսյանի

Լուսանկարը` Էլադա Պետրոսյանի

Եկեղեցիներից մեկի` Սուրբ Մարիամ Աստվածածին եկեղեցու հետ մի շատ հետաքրքիր պատմություն կա, որն ինձ պատմել է տատիկս: Եկեղեցին կառուցվել է 12-13-րդ դարերում, սակայն երկրաշարժերի հետևանքով այն գրեթե ավերվել է:

Լուսանկարը` Էլադա Պետրոսյանի

Լուսանկարը` Էլադա Պետրոսյանի

Տատիկս պատմում էր, որ եկեղեցու դռան հետ կապված շատ հետաքրքիր պատմություն կա: Դարեր առաջ մի մարդ  կառուցել է տուն, և ցանկացել է, որ տունը դուռ ունենա: Նա շալակել է վանքի դուռն ու բերել, որ տեղադրի, սակայն դուռը չի անջատվել շալակից: Ստիպված հետ է վերադարձրել դուռը եկեղեցուն:

Լուսանկարը` Էլադա Պետրոսյանի

Լուսանկարը` Էլադա Պետրոսյանի

Բայց դարերի ընթացքում այդ դուռը մաշվել էր և արդեն  չէր ծառայում եկեղեցուն: Դռան բացակայության պատճառով կենդանիներն աղտոտում էին եկեղեցին: Տեսնելով այս ամենը, և օգտագործելով իր դարբնի հմտությունները, հայրս եկեղեցու համար դուռ է պատրաստել:

Լուսանկարը` Էլադա Պետրոսյանի

Լուսանկարը` Էլադա Պետրոսյանի

Սակայն չնայած ամուր դռանը, եկեղեցին կրկին մնում է անմխիթար վիճակում: Մենք հույս ունենք, որ մի օր եկեղեցին կունենա իր նախկին տեսքը և կհիշեցնի իր դարավոր պատմության մասին: