Աշխարագրության ժամն էր, ուսուցչի հեռախոսին զանգ եկավ: Նա դուրս եկավ խոսելու, իսկ այդ պահին ներս մտավ ՆԶՊ-ի դասատուն: Ես արագ ոտքի կանգնեցի ու ասացի.

-Բարև, ընկեր Բայրամյան:

-Բարև:

-Ընկեր Բայրամյան, մի բան եմ իմացել` ճի՞շտ ա:

-Հա, ճիշտ ա, բայց դասամիջոցին կասեմ:

Ես անհամբեր սպասում էի, թե երբ էր դասամիջոց լինելու: Հենց դասամիջոցի զանգը խփեց, արագ գնացի ընկեր Բայրամյանի մոտ: Նա ասաց, որ Կողբում մեծ մասշտաբներով կրակայինի մրցումներ են լինելու: Երեք տեսակի զենքերով պետք է կրակենք` «AK-74»-ով, «Տիրով» ու «Տոզով», բայց ինքն էլ դեռ չգիտեր, թե որ օրերին է լինելու, բայց ասաց, որ հավանաբար հոկտեմբերի 8-ին, 9-ին կամ 10-ին է լինելու: Ամեն դպրոցից երեք երեխա են մասնակցելու, ու դրանցից մեկը ես եմ: Երբ նա ասաց, որ ես էլ եմ գնալու, շատ ուրախացա: Հուսով եմ, գոնե երրորդ տեղ կգրավեմ:

Վերջապես գնացինք: Բայց անձրև էր գալիս ու մառախուղ էր, 70 մետր այն կողմ ոչ մի բան չէր երևում: Այդ պատճառով մենք «AK-74»-ով չկրակեցինք, որովհետև իրավունք չկա 150 մետրից մոտիկ «AK-74»-ով կրակել, բայց «Տիրով» ու «Տոզով» կրակեցինք:

Մինչև կրակելը մեզ ծանոթացրին տարբեր զենքերի, գիշերային հեռադիտակների, տարբեր տեսակի նռնակների հետ ու պատմեցին, թե ինչպես են օգտագործում դրանք: Նաև մեզ հյուրասիրեցին զինվորական ճաշեր, որոնք շատ համեղ էին պատրաստված: Հաց ուտելուց հետո գնացինք կրակելու:

Ցավոք սրտի, մեր գյուղից տեղ չգրավեցինք, բայց մեր դպրոցին նոր զենք նվիրեցին: Իսկ հաղթողներին խոշոր դրամական պարգևներ տվեցին: