Anush abrahamyan

Հրաշքը

«Բախտը ժպտաց, և ճակատագիրը ծիծաղեց, երբ նա մոտեցավ օրորոցիս…»

Նաթալի Մերչենթ, «Հրաշքը»

Շատ տարիներ առաջ Պալացիոն պաղպաղակի խանութի առջև տեսնում է մի արտասովոր արտաքինով աղջնակի և միանգամից հասկանում, որ իր ստեղծագործելու ժամանակը եկել է: Բազում անքուն գիշերներից հետո ծնվում է նրա առաջին վեպը՝ «Հրաշքը»: Տարբեր մարդիկ տարբեր կերպ են արտահայտվել գրքի մասին, բայց բոլոր կարծիքների հիմքում էլ նույն հուզականությունն է: Բառերը կարող են քեզ հասցնել մինչև երկինք, բայց այդ բառերը երբեք չեն կարողանա բացատրել՝ ինչ է երկինքը: Օգյուստը կամ Օգին ծնվել է դեմքի թերություններով, ու լինելով 10 տարեկան, արդեն մոտ 27 վիրահատություն է տարել, որոնք խորը սպիներ են թողել նրա դեմքին: Նրան ուղղված նամակ էի գրել, որից էլ ներկայացնում եմ մի հատված:

«Հիմա ինքս ինձ չեմ ցանկանում խոստովանել, որ մի պահ չէի սարսռա քո տեսքից: Բայց դա միայն իմ մի ակնթարթի սխալը կլիներ: Օգի՛, դու հավանաբար չգիտես, որ քո պատմությունը գրի է առնվել, ու ես քո մասին արդեն շատ բան գիտեմ: Հուսամ դրա պատճառով դեմքդ կրկին չես ծածկի վերմակով ու լաց չես լինի, քանի որ դա ինձ չի խանգարում ավելի շատ սիրել քեզ: Պետք է ասեմ, Օգի, որ քո կողմից միանգամից հինգերորդ դասարան ընդունվելը իսկապես խիզախ քայլ էր: Երեխաները, իհարկե, քեզ «հրեշ» ու «գարշելի» էին կոչում, բայց դու հաղթահարեցիր ամեն ինչ ու հաղթեցիր բոլորին: Դու կարողացար քո գործերի հուշարձանը կանգնեցնել բոլորի հիշողության մեջ: Դա չափազանց կարևոր է: Դու պայքարեցիր արևի տակ քո տեղն ունենալու համար, թեև հիմա բոլորը չէ, որ կարող են այդպես: Դու արժանացար հոտնկայս ծափահարությունների, և դա ամենակարևորն է: Հիշո՞ւմ ես, դու քեզ սովորական երեխա էիր համարում՝ արտասովոր տեսքով, բայց հիմա դու սովորական ես միայն քո արտաքինով: Գիտեմ, Ջուլիանին արդեն ներել ես քեզ վատ բառեր ասելու համար, հավատա, նա արդեն գիտակցում է իր քայլերի անհեթեթությունը: Ես քո կանոնը շատ լավ եմ հիշում. «Աշխարհում ամեն մարդ պետք է կյանքում գոնե մեկ անգամ հոտնկայս ծափահարությունների արժանանա, քանզի բոլորս հաղթահարում ենք այս աշխարհը»: Այսքանը, Օգի՛, մի օր անպայման կհանդիպենք: Դու լավագույն սովորական երեխան ես, ում երբևէ ճանաչել եմ»:

Հիմա դու գիտես, թե ով է Օգին, և եթե փողոցում երբևէ հանդիպես անսովոր արտաքինով մի երեխայի, քո տարօրինակ հայացքով մի՛ այրիր նրա երեսը ու աչքի տակով անընդհատ մի նայիր նրան, քանի որ նա միշտ ձևացնում է, թե չի նկատում, ախր, նա Օգին է: Ինչևէ: Այժմ պետք է գրեմ իմ կանոնը. «Ամեն մեկն իր պատմության գլխավոր հերոսն է, ուստի փորձեք բացասական կերպար չլինել»: