Դեկտեմբերի 12-ին «Մանանա» կենտրոնի թիմը հանդիպում ունեցավ «Շող» ցերեկային կենտրոնի երեխաների հետ։ Հյուրընկալվեցինք հենց «Շող»-ում, ու հետաքրքիր հանդիպում ունեցանք 10-14 տարեկանների հետ, զրուցեցինք, ցուցադրեցինք «Մանանայի» ֆիլմերից։ Մեր ծանոթությունը կենտրոնի հետ սկսվեց փոքրիկ զբոսանքով՝ շենքի ներսում։ Բոլոր պատերը ծածկված էին երեխաների նկարած նկարներով, նրանց ձեռքի աշխատանքներով։ Տպավորիչ էր տեսնել, թե ինչքան լավ կարող են նկարել 5-14 տարեկան երեխաները։

Պատիվ ունեցանք նաև տեսնելու երեխաների պարը։ Կենտրոնում գործում է նաև ազգային պարի խմբակ, որը մեզ մի քանի խրոխտ ազգագրական պար ցույց տվեց։ Կենտրոնի մասին այլ հետաքրքիր բաներ էլ իմացանք կենտրոնի համակարգող Նաիրա Քերոբյանից, ով սիրով մեզ ուղեկցեց և ներկայացրեց «Շողը»։

«Շող» ցերեկային կենտրոնը գործում է դպրոցահասակ երեխաների (5-14 տարեկան) համար։ Այստեղ դպրոցից հետո հավաքվում են սոցիալապես անապահով ընտանիքներից երեխաներ, հաճախում են տարբեր խմբակների, դասապատրաստում են անում։ Ծնողները վստահ են, որ իրենց երեխան ապահով ձեռքերում է, ինչն էլ հնարավորություն է տալիս նրանց աշխատելու այդ ժամերի ընթացքում։ «Շող» կենտրոնները հինգն են՝ Երևանում, Գյումրիում, Վանաձորում, Ասկերանում և Շուշիում։ Երևանի «Շող» հաճախում է 76 երեխա։ Այստեղ աշխատում են 19 տարբեր մասնագետներ՝ սոցիալական աշխատողներ, հոգեբաններ։ Մեր այցի ընթացքում տեսանք նաև հոգեբանի սենյակը։

Այստեղ հոգեբանները աշխատում են երեխաների հետ տարբեր թերապիաների միջոցով՝ խաղաթերապիա, ավազաթերապիա, հեքիաթաթերապիա։ Այս թերապիաների արդյունքում հոգեբանը կարողանում է աշխատել յուրաքանչյուր երեխայի հետ անհատապես։ Կենտրոնում դասապատրաստում իրականացնում են հիմնականում օտար լեզու, հայոց լեզու և մաթեմատիկա առարկաներից։ Ինչպես նշեցի, գործում են նաև արտադասարանական խմբակներ՝ ազգային պար, սպորտ, նկարչություն, ձեռարվեստ։ Երեխաները հաճախում են կենտրոն մինչև 14 տարեկանը, բայց խմբակների հաճախող երեխաների հետ կապը չեն խզում։

14-ից հետո էլ երեխաները շարունակում են հաճախել պարի, այլ խմբակների։ Հատկապես, ինչպես նաև մենք տեսանք, պարի խմբակում շատ էին տղաները։ Նրանց շատ են սիրում զբաղվել պարով, սպորտով, ու հատկապես, պարապել ու լավ մարզավիճակ ձեռք բերել բանակ գնալուց առաջ։ Կենտրոնի տարբեր սենյակներում նաև աննկատ չէին մնում այլ խմբակների արդյունքները՝ նկարները, կոլաժները, ձեռքով պատրաստված տարբեր իրերն ու զարդարանքները։

Դե, իսկ մենք ֆիլմեր էինք պատրաստել երեխաների համար։ Դիտեցինք երեխաների իրավունքների մասին կարճ ֆիլմերի ֆիլմաշարը։ Ամեն ֆիլմից հետո քննարկում էինք, թե ինչի մասին էր այն, և երեխաները  շատ արագ ասում էին, թե կոնկրետ որ իրավունքն էր պատկերված ֆիլմում։ Ու միշտ էլ ճիշտ էին կռահում։

Ներկայացրինք նաև «Մանանան», 17․am-ը։ Պատմեցինք, որ «Մանանայում» իրենց հասակակից երեխաներն են գրում, լուսանկարում ու ֆիլմեր նկարում։ Հենց կարճ ֆիլմերն էլ, որոնք իրենք դիտում էին, նկարել էին իրենց հասակակիցները՝ տարբեր տարիների: Մենք երեխաներին նվիրեցինք նաև «Խաբարբզիկի» տարբեր համարներ, որպեսզի կարդան իրենց հասակակիցների նյութերը:

Երեխաների ակտիվությունից ու հետաքրքրված հայացքներից կարող ենք ենթադրել ու անհամբերությամբ սպասել, որ շուտով 17-ցիների շարքերը համալրվելու են նոր թղթակիցներով։