Բարև ձեզ: Հիմա կասեք՝ ինչի որոշեցի այսօր բարևել բոլորիդ, դեռևս ոչ մի նյութիս մեջ չէի բարևել: Բայց այսօր ուրիշ է, այսօր չափից շատ ուրախ եմ: Ուղիղ 1 տարի առաջ այս օրը 17.am-ը հրապարակեց իմ առաջին նյութը: Հիշում եմ, թե քանի օր էի տանջվել իմ առաջին, պարզունակ, սակայն ինձ համար շատ կարևոր նյութի վրա, ու այն հրապարակված տեսնելը աննկարագրելի զգացողություն էր:
Առաջին անգամ էր, որ հարցազրույց էի վերցրել ինչ-որ մեկից ու առաջին անգամ այն հայտնվեց մի կայքում, որի նյութերը կարդում են հազարավոր մարդիկ: Հիմա հստակ գիտեմ ու կարող եմ ասել, թե ինչ տվեց ինձ 17-ը: Այն ինձ տվեց նոր ընկերներ, մտքերս ազատ արտահայտելու հնարավորություն և մասնագիտական ճիշտ կողմնորոշում: Եթե մինչ այս երկմտում էի մասնագիտության ընտրության հարցում, ապա հիմա հաստատ գիտեմ, որ լրագրողի մասնագիտությունն եմ ընտրելու:
17-ը ինձ տվեց գիտելիքներ, որոնք իմ հետագա կյանքում մեծ դեր են ունենալու և այնպիսի գիտելիքներ, որ հաստատ ուրիշ ոչ ոքից հնարավոր չէր ստանալ: 17-ը մի աշխարհ է, փոքրիկ, բայց միևնույն ժամանակ մեծ ընտանիք, որտեղ ամեն մեկն իր ուրույն տեղն ունի:
Երբեմն ծուլանում եմ նյութ գրելու հարցում, երբեմն էլ ժամանակը չի բավականացնում, բայց աշխատում եմ որքան հնարավոր է շուտ-շուտ գրել: Մի խոսքով՝ չեմ ուզում երկար գրել, քանի որ ինքս էլ երկար-բարակ նյութեր կարդալ չեմ սիրում: Միայն շնորհակալություն եմ ուզում հայտնել բոլոր նրանց, ովքեր միշտ իմ կողքին են և ինձ օգնում են նյութերս ավելի լավը դարձնելու գործում:
Շնորհակալ եմ, 17, դու ինձ համար ուրիշ աշխարհ ես: