ofelya hovhannisyan

Մեր դասղեկը

Ընկեր Սիմոնյանը մեր գերմաներենի ուսուցչուհին է, նա մեզ երրորդ դասարանից սկսել է դասավանդել: Այդ ժամանակ դեռ ընկեր Սիմոնյանը իմ դասղեկը չէր, բայց ամենասիրելի ուսուցչուհին էր: Նա մեզ համար իսկապես շատ թանկագին մարդ է, ում շնորհիվ մենք շատ գիտելիքներ ենք ստացել:

Գերմաներենն ինձ համար այն առաջնային առարկաներից է, որը ես սովորում եմ մեծ հաճույքով: Մի անգամ, երբ ընկեր Սիմոնյանը դասը պատմել էր հանձնարարել, ես այդքան էլ լավ չէի սովորել, բայց տեսնելով, որ աշխատել եմ և ջանացել եմ դասը պատմել սովորել, նա ինձ ոգևորելու համար բարձր գնահատեց: Հիմա ես մեծ պատասխանատվությամբ եմ գերմաներենի դասերը սովորում պատմել, բայց սովորում եմ ոչ թե նրա համար, որ բարձր գնահատական ստանամ, այլ որ գոհացնեմ ուսուցչուհուս: Նա մեզ վերաբերվում է այնպես, ինչպես իր սեփական երեխաներին: Մի անգամ, երբ հարցրինք ընկեր Սիմոնյանին, թե նա քանի երեխա ունի, պատասխանեց՝ 21: Մենք բոլորս զարմացած իրար էինք նայում, իսկ ընկեր Սիմոնյանը ծիծաղելով ասաց, որ ունի երկու աղջիկ և մեկ տղա, իսկ բացի նրանցից՝ ունի նաև 18 երեխա: Մենք անմիջապես հասկացանք, որ խոսքը հենց մեր մասին էր: Ուսուցչուհիս մեզ համար հիանալի խորհրդատու է: Աշակերտները ոչ միայն խորհուրդ են հարցնում նրանից, այլ նաև պատմում են իրենց անձնական գաղտնիքները:

Մենք դասընկերներով հատկապես շատ ենք սիրում էքսկուրսիաների գնալ ընկեր Սիմոնյանի հետ: Փոքր տարիքում մենք միշտ ցանկանում էինք, որ մեր ծնողները մեզ հետ գան էքսկուրսիայի, որպեսզի մենք չկորչենք և մեզ ապահով զգանք: Իսկ հիմա մենք մեզ ապահով ենք զգում մեր դասղեկի հետ: