Ողջույն: Ես Քնարիկն եմ: Ազգությամբ եզդի եմ, 14 տարեկան, ծնվել եմ Արագածոտնի մարզի գեղատեսիլ Բազմաղբյուրում: Անունը յուրահատուկ է, չէ՞, բնակիչներն էլ են առանձնահատուկ: Ես դա փաստում եմ՝ որպես այլ ազգի ներկայացուցիչ: Երբևէ չեմ նկատել իմ և ընտանիքիս հանդեպ որևէ թշնամանք կամ խտրականություն: Գյուղում մեզ վերաբերվում են ինչպես իրենց ազգակիցներին: Այստեղ չկան այլ ազգային փոքրամասնություններ, բայց եթե լինեին էլ, բազմաղբյուրցիները նրանց այնպես կվերաբերվեին, ինչպես մեզ:
Կարելի է ասել, որ դպրոցում էլ ամեն ինչ լավ է: Միայն մի բան կա, որն ինձ շատ է տխրեցնում. իմ դասարանի կազմը: Ես դասարանի միակ աղջիկն եմ: Դա միայն ու միայն բացասական կողմեր ունի: Երբ ուզում ես որևէ մեկի հետ խոսել, կիսվել քո զգացողություններով, փոխանակել մտքեր, ոչ ոք չկա: Ինչ արած, փորձում եմ համակերպվել, բայց բոլորն այնպես են անում, որ ես մոռանամ դրա մասին:
Շատ բաներ մոռանում եմ, երբ տանն եմ: Տանը հիմնականում զբաղվում եմ բույսերի խնամքով: Ունեմ շատ նախասիրություններ, օրինակ՝ ամսագրեր ընթերցելը, խաչբառներ լրացնելը, երաժշտություն լսելը: Առանձնապես շատ եմ սիրում ճանապարհորդել, գնումներ կատարել և պարել:
Իմ ընտանիքը մեծ է: Ապրում ենք հաշտ ու համերաշխ, կա հարգանք մեծերի նկատմամբ: Նրանք առավոտից երեկո աշխատում են, որպեսզի տան փոքրերը երբևէ ոչնչի կարիք չունենան:
Իսկ փոքրերը. փոքրերից պահանջվում է միայն դաս սովորել:
Իմ ընտանիքում բոլորն էլ գիտեն, թե ինչպիսին եմ ես: Ծանոթ են իմ նախասիրություններին, բնավորության գծերին: Ես շատ ընկերասեր եմ, սիրում եմ սովորելը: Իսկ բացասական հատկանիշներիցս մեկն այն է, որ արագ եմ ձանձրանում: