-Էհ՜, դե ով էլ ընտրվի, երկրի վիճակը նույնն է էլի մնալու։

-Է, դե, չէ՛, ինչո՞ւ ես էդպես կարծում։

-Հըն, բա ուրիշ ի՞նչ ասեմ, որ կուսակցությունն էլ անցնի, նույնն է լինելու։

Անցնում եմ գյուղով ու լսում գյուղամիջում հավաքված մարդկանց զրույցները ընտրությունների մասին։ Առհասարակ, յուրաքանչյուր խոսակցության երկրորդ թեման ընտրություններն ու կուսակցություններն են: Որոշեցի մնալ և լսել նրանց խոսակցությունները:

-Ամեն օր մեկը գալիս, իր ասելիքը ասում, գնում, եդավ էլ ոչ մի բան չի անում երկրի համար։

-Հա, դե էդ էլ ես ճիշտ ասում․ սկի ոչ չանցնողն ա խոստացածը անում, ոչ էլ՝ անցնողը։

-Մին ա, ով էլ անց կացավ, մի, երկու բան է անելու, որ ժողովրդին գոհացնի։

-Է, դե, վերջացրե՛ք էս խոսակցությունները, հերիք է բողոքեք երկրի վիճակից, ձեր վիճակից, վիճակը փոխելու լավ առիթ կա՝ կգնաք, ում ուզում եք, նրան էլ կընտրեք, որ մի քանի տարի հետո մեր երեխաները չբողոքեն:

-Ընտրություններից եք է խոսում, մեր են գեղեցիկ Շաքիի ջրվեժը չորացման եզրին է: Մինը չի լի ըտանից խոսա,-խոսակցության մեջ մտավ մի մարդ, ով լուռ լսում էր այս ամենը:

Երբ լսեցի այս խոսքերը, դադարեցի լսել մարդկանց, ովքեր խորացել էին քաղաքականության մեջ: Իրականում դա ճիշտ է, բոլորը տարված են միայն ընտրություններով, քարոզարշավներով, հաղթանակի հասնելու և այլ բաներով, իսկ այդ ամենի կողքին ոչնչանում են բնության հրաշքները: Վազեցի տուն՝ մեկ անգամ ևս հաստատելու համար լսածս, որովհետև ես էլ կարդացել էի նման մի նյութ, որտեղ գրված էր, որ ջրվեժի ջուրը կտրել են:

Հիմա անհամբեր սպասում եմ ընտրությունների ավարտին: Տեսնես ընտրություններից հետո մեր ջրվեժին հերթ կհասնի՞: