Մյունստերյան օրագիր, մաս 3, կամ` բաց սիրտդ, ես գալիս եմ

Լուսանկարը` Մարիամ Նալբանդյանի

Լուսանկարը` Մարիամ Նալբանդյանի

Հեռախոսիս ինքնաթիռի ռեժիմը միացրի, ու գրառումները բացեցի, որ Պրոկոֆևի հնչյունների տակ հավեսով գրեմ ձեզ։ Երկրորդ ինքնաթիռս է արդեն, որը ինձ Երևան է բերում։ Առաջին թռիչքս ավելի հարմար էր գրելու համար, բայց ես պահեցի, որ հենց հիմա գրեմ՝ Երևան բերող ինքնաթիռի մեջ։

Լուսանկարը` Մարիամ Նալբանդյանի

Լուսանկարը` Մարիամ Նալբանդյանի

Ընդհանրապես, ամսի 29֊ին վերջին օրս էր Մյունստերում՝ Գերմանիայում, իմ տուն֊քաղաքում։ Ամսի 30֊ին արդեն գնացի Ֆրանկֆուրտ, որ մյուս օրն էլ՝ հիմա, նստած լինեմ արդեն Երևան եկող ինքնաթիռի մեջ։ Չգիտեմ ինչպես էր եղել, բայց շատ տարիներ առաջ, երբ գուգլով Գերմանիայի քաղաքների հետ էի ծանոթանում, ֆիքսել էի, որ Ֆրանկֆուրտը շատ եմ հավանել, ու այն համարում էի իմ երազանքների քաղաքը Գերմանիայում։ Դրա համար էլ պլանավորեցի ու մի գիշեր էլ Ֆրանկֆուրտում մնացի՝ իմ երազանքների քաղաքը տեսնելու։ Հիմա իհարկե, կարող եմ պատմել, որ այժմ իմ ամենասիրած քաղաքը Գերմանիայում Մյունստերն է, որի մասին մինչ այս ծրագրին դիմելը լսած էլ չկայի, բայց դա չի լինի այն պատճառով, որ Ֆրանկֆուրտը չեմ հավանել, այլ այն, որ Մյունստերն եմ շատ սիրել։

Լուսանկարը` Մարիամ Նալբանդյանի

Լուսանկարը` Մարիամ Նալբանդյանի

Վերջին երկու ճամփորդություններս՝ դեպի Դյուսելդորֆ ու Ֆրանկֆուրտ, ինձ ցույց տվեցին, թե ինչքան շատ եմ սիրում Մյունստերը։ Մեծ, սիրուն, ակտիվ ու մարդաշատ այս քաղաքներում շատ հավես է զբոսնելը, ինչ-որ ուրախ ֆեստերի գնալը, գետի ափին նստելն ու ճամփորդ ընկերուհուդ հետ մի շիշ գարեջուր խմելը, բայց եթե մի քիչ երկար ապրելու մասին է խոսքը, սովորելու ու կյանքին ինտեգրվելու՝ Մյունստերից ավելի իդեալական տարբերակ չի կարող լինել։ Հիմա նույնիսկ մի քիչ ամաչում եմ քաղաքիս առաջ, որ այս ծրագրում այն ընտրել եմ լրիվ պատահաբար, առանց նույնիսկ իմանալու, թե ինչեր կան այս քաղաքում։ Հիմա ավելի շատ եմ հավատում պատահականություններին ու կարծում, որ դրանցից ավելի սիրուն բան չկա։ Պատահականություն էր և՛ քաղաքն ընտրելը, և՛ լավ ընկերների հետ այնտեղ հայտնվելը։ Մեզ դասընթացի ընթացքում հարցնում էին՝ ինչն ենք հավանում ու չհավանում Մյունստերում։ Հավանողները միշտ շատ էին, դրա համար ես ասում էի, թե ինչը չեմ հավանում։ Ու կարող էր այնպիտի տպավորություն լինել, որ ես Մյունստերը չեմ սիրում, դրա համար արդար կլինի, որ հիմա վերջապես պատմեմ, թե ինչու եմ այդքան շատ սիրել այդ քաղաքը։

Լուսանկարը` Մարիամ Նալբանդյանի

Լուսանկարը` Մարիամ Նալբանդյանի

 

Լուսանկարը` Մարիամ Նալբանդյանի

Լուսանկարը` Մարիամ Նալբանդյանի

Նախ, այստեղ մարդիկ բնության մեջ են ապրում։ Երեկոյան, հենց մութն ընկնում է, ցանկացած կանաչ տարածքում՝ այգում, ճանապարհին, կարելի է նկատել վազվզող նապաստակների։ Հա, առաջին բանը, որ Մյունստերում հավանել եմ, նապաստակներն են։ Հետո, կանաչ մեծ այգիներն ու բնությունը։ Փոքր, մտերմիկ քաղաքը։ Այստեղ փողոցներում երբեք այնքան շատ մարդ չկա, որ փողոցում ամբոխ լինի, կամ անհանգստանաս, որ պայուսակիցդ կարող են բան գողանալ, ու այնքան էլ քիչ չեն, որ ամայի լինի, ու քեզ մենակ զգաս։ Չնայած դրան, որ սա մեծ ու հայտնի քաղաք չէ, այն բավականին շատ տեսարժան վայրեր ունի։ Ուրիշ քաղաքներ էլ լիքը գնացել ու համեմատել եմ, Մյունստերը ոսկե միջինն է բոլոր իմ տեսածների՝ համ սիրուն ու զբոսաշրջիկների համար հետաքրքիր, համ էլ փոքր ու հանգիստ։ Այստեղ նույնպես կար փարթիների փողոց, այնպես որ, եթե կարծում եք, որ Մյունստերում կձանձրանայիք, որովհետև ակտիվ կյանք եք սիրում, չէ, չէր լինի։ Ուղղակի գնացեք Հանզարինգ փողոցը։ Այստեղ կարող ես համ հանգիստը գտնել, համ ակտիվը։ Դե լավ, ակտիվը ավելի քիչ կգտնես, բայց եթե ուզենաս՝ տեղեր լիքը կան։ Սիրում եմ, որ այստեղ բնակչությունը այնքան է հեծանիվ քշում, որ միայն ավտոբուսներ ունենք, ուրիշ տրանսպորտի կարիք անգամ չկա։ Ու տեղացի էլ չկա, որ հեծանիվ չունենա։

Լուսանկարը` Մարիամ Նալբանդյանի

Լուսանկարը` Մարիամ Նալբանդյանի

Սա ուսանողների քաղաքն է, որտեղ մարդիկ ամռանն էլ են դասի, իսկ երեկոյան հավաքվում են Աազեի ափին՝ մեր լճի, ու զվարճանում։ Սա երիտասարդների ամենասիրած տեղն է։ Ամեն մեկը բերում է իր երաժշտությունը, նույնիսկ փոքրիկ խորոված անողներ էլ կան։ Կարող եք նաև հաճելի ժամանակ անցկացնել լճում նավակ քշելով, բայց խնդրում եմ, մինչ այդ կստուգեք՝ անձրև գալու է, թե ոչ։ Որ մեր նման մինչև ոսկորները ջուր չդառնաք ու անձրևի տակ նավ քշեք դեպի ափ։
Դրա համար էլ ամսի 29֊ի երեկոյան մի քիչ տխուր էի։ Ավելի ճիշտ՝ նոստալգիկ։ Շատ լավն էր այս ամիսը, ու ես շատ ուրախ եմ, որ այս ամիսը եղա հենց այստեղ, հենց այս մարդկանց հետ։ Սա պատահական բոլոր հնարավոր տարբերակներից ամենալավն էր։

Լուսանկարը` Մարիամ Նալբանդյանի

Լուսանկարը` Մարիամ Նալբանդյանի

Իսկ հիմա ես մտածում եմ միայն Երևանում ինձ սպասող դեղձի, ձմերուկի ու անկողնուս մասին։ Առաջին անգամ վերջին մի քանի ամիսների մեջ կանջատեմ զարթուցիչը, ու վաղը կարթնանամ, երբ կարթնանամ։ Իսկ հետո երևի մեկ ամիս միայն միրգ կուտեմ։ Հատկապես՝ դեղձ։ Դե, մրգերը ու ուտելիքը Գերմանիայի ուժեղ կողմերից չեն։ Այս մարդիկ հզոր տնտեսություն ունեն, ու արտադրում են ամեն ինչ, ինչը հնարավոր է արտադրել։ Այստեղ լոլիկն ու վարունգն էլ է արտադրած, ոչ թե աճեցրած։ Արտադրած ու փաթեթավորած, վրան էլ՝ պահպանման ժամկետ խփած։ Ու մեկ֊մեկ ինձ թվում է, որ այստեղ մարդիկ ու իրենց զգացմունքներն էլ են արտադրած ու պիտանելիության ժամկետով։ Այս ամիս լիքը մտածել եմ, արդյո՞ք ես էն զզվելի շովինիստներից եմ, թե` չէ, բայց շատ հաճախ է ինձ թվում, որ ամենաիսկական ու թունդ գույները, ամենահամով ու բազմազան ուտելիքները, ամենաուժեղ ու խորը զգացմունքները Հայաստանում են։ Չէ, ես գերմանացիներին շատ եմ սիրում, բայց մեկ֊մեկ իրենց կյանքը էնքան անգույն է թվում ինձ։ Մի տեսակ՝ պրոբլեմներ չունեն, ու ես դա լավ կողմ չեմ դիտարկի։ Մեզ մեր պրոբլեմներն էլ են պետք, որ դրանք լուծելու կսրողություններն էլ զարգացնենք։

Լուսանկարը` Մարիամ Նալբանդյանի

Լուսանկարը` Մարիամ Նալբանդյանի

Մի խոսքով, շատ ուրախ ու ոգևորված եմ հիմա, որ էսպես խոսեմ, շատ֊շատ կխոսեմ, ուղղակի եկեք կեսգիշերին Զվարթնոց՝ ինձ դիմավորելու։

Լուսանկարը` Մարիամ Նալբանդյանի

Լուսանկարը` Մարիամ Նալբանդյանի

Մյունստերում ամենատպավորիչ այցերից ինձ համար պլանետարիումում «Փինք Ֆլոյդի» շոու նայելն էր։ Ընդհանրապես, պլանետարիումը շատ էինք հավանել, ու հենց ժամանակ էինք ունենում, գնում էինք ու ինքներս էլ կատակներ անում անընդհատ գնալու մասին։

Լուսանկարը` Մարիամ Նալբանդյանի

Լուսանկարը` Մարիամ Նալբանդյանի

Հա, «Փինք Ֆլոյդը» ինչի հիշեցի՝ Open your heart, I’m coming home.
Վերջին հավելում՝ Հայաստանից լավ տեղ դեռ չեմ գտել։