Լուսանկարը` Էլադա Պետրոսյանի
Հին հաշվիչ՝ աբակ, հաշվիչի այս տեսակը հատկապես օգտագործվել է 19-20 դդ- ում:
Տան ձեղնահարկում պեղումներ անելիս, հայտնաբերեցի այն, որը պարզվեց պատրաստել է իր ձեռքով հայրիկիս պապը: Ի դեպ, հաշվիչի ներքևամասում փորագրել է իր անունը՝ Պողոս Պետրոսովիչ Մարգարյան, իսկ վերևամասում՝ հազիվ տեսանելի է դառնում 1918 թվականը, որտեղից կարելի է հասկանալ, որ այս հաշվիչը 100 տարեկան է:
Պողոս պապի թոռները նաև գտել են հաշվիչն օգտագործելու մի այլ ձև. նստել են վրան, և փոքր հատիկների գլորվելու օգնությամբ սլացել հատակի վրա, որը նրանց հաճույք է պատճառել, ինչի արդյունքում հատիկներից մի քանիսը բացակայում են…
Լուսանկարը` Էլադա Պետրոսյանի
Ինչպես երևում է նկարում, 1918 թվականին այն եղել է Պողոս պապի ձեռքի հաշվիչը, որով նա հաշվել է իր՜ դարբնոցից ստացված օգուտը: Ի դեպՙ երևի արդեն ասել եմ, որ դարբնությունը մեր տոհմում փոխանցվել է ժառանգաբար՝ հորից որդուն: Հիմա հայրս է զբաղվում այդ արհեստով և համարվում է դարբինների չորրորդ սերունդը: Բայց 21-րդ դարում այդ արհեստի մեջ այլևս պիտանի չէ այդ հաշվիչը, քանի որ կան շատ ու շատ ժամանակակից սարքեր, որոնք մի քանի անգամ ավելի արագ և ճշգրիտ են հաշվում գործից ստացված օգուտը կամ վնասը: Բայց պապիս հաշվիչը թանկ է մեզ համար ոչ որպես գործածական առարկա, այլ հիշողություն և վստահություն, որ մենք կանք, խորը արմատներ և ավանդույթներ ունենք: