Անգլերենի դասաժամն էր, երբ ինչ-որ թերթ ձեռքին ներս մտավ տնօրենը.
-Երեխանե՛ր, ԳԹԿ-ի կողմից տրվելու են արտաքին գնահատականը ստուգող քննական թեստեր:
-Էլի՛ քննություններ,- բացականչեցինք մենք:
Առարկաներն ընտրովի էին. կային նաև պարտադիր` բնագիտական կամ լեզուներ: Մեր դասարանում կա տասնինը աշակերտ, որոնցից տասնվեցն ընտրեցին լեզու եւ գրականություն, մեկը` պատմություն, իսկ ես ու Հասմիկը հանրահաշիվ, քանի որ երկուսս էլ շատ ենք սիրում այդ առարկան:
Բնագիտականից ընտրեցի ֆիզիկա, բայց ցավոք, ոչ ոք չընտրեց այդ առարկան, մնացի մենակ: Եկավ հանրահաշվի ժամը, և մենք ուսուցչուհուն պատմեցինք նոր քննության մասին: Նա ասաց, որ շատ բարդ քննական թեստեր են, պիտի շատ պատրաստվենք: Այսպես ասած, վախը գցեց մեջներս: Ասաց նաև, որ արտագրելը բացառվում է: Հույսներս պետք է դնենք միայն ինքներս մեզ վրա:
Էլի՛ քննություններ, էլի՛ պարապմունքներ, նորից սկսվեց ուսումնական քառորդը:
Բոլորիս հաջողություն: