diana hovsepyan

Նոր գրական ոճ

Տատիկս՝ Գոհարը, պատմում էր, որ շատ գրքեր են ունեցել իրենց տանը: Չկար մի գիրք, որ նա կարդացած չլիներ, ուստի ամեն ինչից գաղափար ունի: Շատ կարդալիս բոլորիս մոտ էլ նոր գաղափարներ են առաջանում, և սկսում ենք ստեղծագործել: Սակայն տատիկս ունի իր յուրօրինակ ոճը: Փոքր տարիքում որևէ բանաստեղծություն անգիր սովորելիս, բոլորիս հետ էլ պատահել է, երբ շփոթվել և բանաստեղծության կեսից որևէ այլ բանաստեղծություն ենք ասել: Հենց այս սկզբունքով էլ տատիկս ստեղծում էր իր մշակած զվարճալի ու հետաքրքիր բանաստեղծությունները: Ահա և դրանցից իմ ամենասիրելին:

«Տորք Անգեղ»

Շատ դարեր առաջ՝ Հին Հայաստանում, Տորք Անգեղ անվամբ մի մարդ էր կենում: Նրա բերանից` սկեսուր, սկեսրայր, ուրբաթ օրը համեցեք, տար: Ուրբաթ օրը քեռի Քուչին ելավ նստավ կայծակ յուր ձին, գնաց Թմկա բերդը պատեց.

-Հե՜յ, քաջ Թաթուլ, քանի՞ հատ ձագ ունես դու,- ասավ հասավ գառանը, առավ թռավ անտառը: Էս միջոցին մի պառավ կին կանգնել էր ձորի պռնկին, ձեն էր տալիս Մարոյին.

-Հե՜յ, լավ մանրուք, ասեղ, հուլունք, մատնիք, մարջան, ապարանջան, ջան, Մարո ջան: Նշանեցին Մարոյին, տվին չոբան Կարոյին…

Չնայած բանաստեղծությունն անավարտ է, բայց ինձ համար այն ամենահետաքրքիրն է: