Մեր տանը ապրում է մի նոր մոլորակ, ում անունն Ամելի է: Այո, իմ 5 ամսեկան քույրիկը մեր նոր «Երկիրն» է: Նա շրջապատված է երեք մայրիկներով` ես, ավագ քույրս և մեր երեքի մայրիկը այդ մոլորակի մայրիկներն ենք: Ինչ-որ բան չհիշեցի՞ք: Ինչպես «Մայրիկ» ֆիլմում Ազատը ուներ երեք մայրիկներ՝ Աննան, Գայանեն և Արաքսին, այնպես էլ մեր ընտանիքում մենք երեքս Ամելիի մայրիկներն ենք: Հերիք է մի փոքր անհանգիստ ձայն, և մենք կհասնենք նրա մահճակալի մոտ: Նրա մեկ ժպիտը, փայլող աչքերը մեր տրամադրությունը կարող են 0-ից անսահմանություն հասցնել:
Ամելիին լողացնելը մի արարողություն է, կերակրելը մի ուրիշ տոն է, իսկ քնելը նրա միջնեկ մայրիկի պարտականությունն է, որը վերածվում է մի գեղեցիկ երաժշտական տոնակատարության, քանի որ մեր մոլորակը գիշերը քնում է բավականին ուշ: Անցնելով ձեռքից ձեռք և ի վերջո իր մահճակալ, երևի մտածում է. «Մայրիկ, Սրբուհի ու Միլենա, սիրո երրորդություն, իմ երեք մայրերը, երեքն էլ շաղախված միևնույն սիրուց, իրենց անկողիններում նստած, անքուն, համբերությամբ սպասում են, որ իմ քունը տանի»:
Դուք չեք էլ կարող պատկերացնել, թե իր ծնունդով քույրս ինչքան լույս է բերել մեր տուն: Բոլորս ապրում ենք նրա ժպիտով, լացով, ամեն մի նոր շարժումով, դեմքի ամեն մի նոր արտահայտությամբ: Հա, չմոռանամ ասել, որ նրա անունը ես ու հայրիկս ենք դրել: Քույրս ու մայրս ուրիշ անուն էին մտածել, բայց մենք հաղթեցինք: Կցանկանամ, որ բոլոր ընտանիքներում լինի այն սիրուն անհանգստությունը, այն սիրուն անքնությունը ու վերջապես այն ամենասիրուն լուսավորությունը, որը մեզ փոխանցում է մեր փոքրիկ, բայց միաժամանակ մեր սրտերում մի ամբողջ տիեզերք զբաղեցնող մոլորակը: