Լուսանկարը՝ Անի Ուզունյանի
-Հա, էսօր քա՞նիսն ա,- հարցին հարցով պատասխանեցի ես:
-Դեկտեմբերի 21-ն ա,- գրեց իր թեստի վրա դասընկերուհիս ու նայելով դեմքիս զարմանքին հարցրեց.
-Ի՞նչ եղավ:
-Արդեն դեկտեմբերի 21-ն ա՞: Արագ անցավ: Հեսա Նոր տարի ա:
-Հա,- անտարբեր ասաց նա:
Իսկ ես նայեցի թեստի վերևում գրված ամսաթվին և ընկա մտքերով: Նոր տարին մոտենում է` շուտով կարճ, բայց շատ անհրաժեշտ ու սպասված արձակուրդներ առանց պարապմունքների, ինչ-որ հրաշքի սպասում, լավ տրամադրություն, նոր հույսեր, ջերմ զգացումներ, գեղեցիկ լուսավորված փողոցներ, Ամանորյա հրաշալի ֆիլմեր, երգեր…
Չնայած դրանք շատ սպասված էին, բայց դրանց այդքան մոտիկ լինելն ինձ մի պահ հաճելի անակնկալի բերեց:
Անցյալ տարի ասես ամանորյա տրամադրությունս կորած լիներ, իսկ այս տարի ես ոգևորությամբ ու մանկան պես հրաշքների հավատով սպասում եմ Նոր տարվա գալուն: Չգիտեմ, թե ինչո՞ւ էր իմ ամանորյա տրամադրությունն ինձ լքել, բայց նրա վերադարձին ես միայն ուրախ եմ: