Երբ խաղողը չեն վերցնում, էլ ի՞նչ է մնում անելու գյուղացուն, եթե ոչ՝ օղի թորել:
Լուսանկարը` Աննա Անդրեասյանի
Մոտ մեկ շաբաթ համարյա բոլոր հարևաններով օղի էինք թորում կա´մ մեր, կա´մ էլ մեր հարևանի բակում: Այնպիսի աշխուժություն էր տիրում:
Լուսանկարը` Աննա Անդրեասյանի
Ոչ ոք պարապ չէր: Մեկը ապակյա տարաներն էր լվանում, չորացնում, մյուսն էլ վառելիք էր բերում: Ու մերթընդմերթ լսվում էին թեթև ճիչեր: Մեկին մեղուն խայթեց: Մի խոսքով, մեծից փոքր բոլորը շարժման մեջ էին, բացի ինձանից: Դե ես հո պարապ չէի՞: Նկարում էի նրանց օղի թորելը, մեկ-մեկ էլ ձեռքի հետ օգնում:
Լուսանկարը` Աննա Անդրեասյանի
Մեր օղի թորելու գործընթացը հատկապես դժվար անցավ, որովհետև կարկուտից «խփվածության» պատճառով անհնար էր որակյալ օղի ստանալ, եթե իհարկե, ողկույզները չառանձնացնեինք: Եվ մենք հանձն առանք այդ տաժանակիր աշխատանքը, որ առաջին հայացքից շատ հեշտ է թվում: Սկսեցինք «գլա անել», որ օղին որակով լիներ:
Լուսանկարը` Աննա Անդրեասյանի