Պռավի ուլանը

Լուսանկարը՝ Դիանա Շահբազյանի-Պռավի ուլանը սկսեց,- ասում է Ամայս, երբ սկսվում են մարտ ամսի վերջիմ անձրևները:
-Ամա՛յ, իսկ էդ ի՞նչ ա:
Սրանից հետո Ամայը սկսում է մի հեքիաթանման պատմություն պատմել.
-Չարդ տանեմ, վեր մարտը պրծնըմ ա, պառավը խոտի դեզը վառըմ ա ու ասըմ. «Մարտ չխտի, դարդ չխտի (մարտը գնաց, դարդը հետը)»: Հետո մարտը ապրիլին ասըմ ա.
-Ինձ իրեք օր փոխ տու, ես էս պառավի հախիցը կյամ:
Հետո ծինը տյուռը կտրըմ ա, պռավի ուլանն էլ, իծանն էլ (ուլերն ու այծերը) կտորվըմ են: Օրը պյաց ա լըմ (բաց է լինում), արևը տյուս ա կյալի, ծնի տակիցը կանաչը րևըմ ա (երևում է): Պառավն էլ դե ո՛չ ուլ ունի, ո՛չ էծ, նստըմ ա կանաչ խոտի վրա ու ինքն իրան ասըմ.
-Կե՛ր, հա, կե՛ր:

Հ.Գ. Սիրելի թղթակիցներ, այսուհետ դուք էլ կարող եք մեզ ուղարկել ձեր տատիկներից ու պապիկներից լսած զրույցները, ավանդույթները, ասացվածքները, բանահյուսական այն հազվագյուտ գոհարները, որոնք պատմվում են ձեր բարբառով, և ցավոք, կամաց-կամաց մոռացվում: